Lutbirga

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: Lut- / Liut- / Leod- 'lud, naród, plemię' i -birg / berg 'ochronić'. Spotyka się z rzadka na Śląsku.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lutbirga, Lutberga, niem. Liutbirg, Lutbirga, Liutbirga, Liutbirgis, Leutbergis, Leutpurga.

Lutbirga z Solazburga. Gisla, siostra saskiego grafa Hessi, wzięła ją z jakiegoś klasztoru na wychowanie. Biskup Thiatgrim z Halberstadtu (824-840) pozwolił jej potem jako pierwszej na zamknięcie się w rekluzji przy klasztorze Wendhausen, koło Thale. Dziewczęta, które jej przysyłano, uczyła tam śpiewu i robót ręcznych. Często odwiedzał ją także Haimo z Halberstadtu. Zmarła 3 kwietnia między r. 876 a 882. Pochowano ją w Wendhausen i przede wszystkim tam oraz w Quedlinburgu czczono potem jako świętą. Od XV stulecia na wspomnienie wyznaczono 28 lutego, 22, 30 i 31 grudnia.