Magnancja

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen żeńskie utworzone na podstawie wyrazu pospolitego magnas, -atis 'wyniosłość, dostojność, wielkość' na wzór starych gentiliciów i cognominów z sufiksem -ius.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Magnantia, Magnancia, fr. Magnance, wł. Magnanzia.

Magnancja i Maksyma. Miały być uczennicami św. Germana z Auxerre. Gdy ich mistrz zmarł w r. 448 w Rawennie, zatroszczyły się o jego szczątki i przeniosły je do Galii. Nic ponadto o nich nie wiemy. Grobowiec Magnancji, który pochodzi z XII w., zachował się do naszych czasów. W diecezji Sens święte czczone są po dzień dzisiejszy, a wspomnienie obchodzi się w dniu 26 listopada.