Mauriliusz

Imię pochodzenia łacińskiego, oboczna forma imienia MAURELIUSZ.

W Polsce imię występuje bardzo rzadko w formie Mauryliusz.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang. Maurilius, fr. Maurille, wł. Maurilio.

Co najmniej dwóch średniowiecznych biskupów, otaczanych czcią wiernych, pojawia się pod tym imieniem. Przedstawimy zwięźle obydwóch.

Mauriliusz, biskup Angers. Znamy go z żywota, napisanego około r. 620, a potem kilkakrotnie interpolowanego i modyfikowanego w rozmaity sposób. Urodził się w drugiej połowie IV w. w Mediolanie. Do Galii przywiodła go sława Marcina z Tours. Poddał się kierownictwu świętego. Wyświęcony na kapłana, osiadł pod Chalonnes-sur-Loire. Eremityzm łączył tam z kaznodziejstwem. W r. 423 przymuszono go do objęcia stolicy biskupiej w Angers. Zasiadał na niej około trzydziestu lat. Zmarł 13 września 453 r. Pochowano go w kościele Notre-Dame, który nazywano potem kościołem Saint-Maurille. W r. 1239 dokonano uroczystej translacji. Za swego patrona obrali go rybacy i ogrodnicy.

Mauriliusz, biskup Rouen. Urodził się około r. 990 w zamożnej rodzinie w Reims. Tam też zdobył wykształcenie w szkole katedralnej, w której wykładał sławny Gerbert d'Aurillac (Sylwester II). Studia kontynuował w Leodium, po czym w saksońskim Halberstadt był scholastykiem. Około r. 1030 wstąpił do opactwa w Fécamp. Z przyzwoleniem opata Jana z Rawenny podążył następnie do Umbrii i Toskanii, aby zakosztować życia eremickiego, propagowanego przez Piotra Damiani. Bonifacy, markiz Toskanii, chciał, aby zreformował opactwo Najśw. Panny we Florencji, ale widząc niezdyscyplinowanie mnichów, którzy nastawali nawet na jego życie, zrezygnował z zadania i wrócił do Fécamp. W r. 1055 Wilhelm z Normandii, którego historia nazwie Zdobywcą, wezwał go do objęcia stolicy arcybiskupiej w Rouen. Rozpoczął od synodu, na którym potępił nikolaityzm kleru. Uczestniczył potem w zakładaniu opactwa w Tréport i w Evreux. W 1061 był na synodzie w Caen. W dwa lata później przewodniczył uroczystej konsekracji swej katedry. Był w Lillebonne (1066), gdy Wilhelm zdecydował się na wyprawę do Anglii. W tym samym czasie konsekrował kościół Trójcy Przenajśw. (Abbaye aux Dames) w Caen. Po podboju Anglii konsekrował jeszcze kościoły w Dives i w Jumi-ges. Zmarł 9 sierpnia 1067 r. Lud uznał go za świętego, ale kościół w Rouen do swego katalogu go nie wpisał.

Źródła i literatura w Catholicisme 8 (1979), 963 n.