Mauryn

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen utworzone za pomocą sufiksu -in(us), który oznacza pochodzenie od kogoś, przynależność do kogoś lub spieszczenie. Maurinus to 'pochodzący od Maurusa; syn Maurusa; należący do Maurusa' lub 'mały, kochany Maurus'.

W Polsce występuje rzadko jako imię zakonne.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Maurinus, ang. Morin, fr. Maurin, Morin, niem. Maurinus.

W hagiografii średniowiecznej odnajdujemy trzech świętych tego imienia. Trzech tu też zwięźle przedstawimy.

Mauryn, czczony w Moissac. Był patronem opactwa położonego w pobliżu Moissac i użyczył swego imienia miejscowości w okręgu Agen. Skąd te patronaty pochodzą, nie wiemy. W r. 1082 opactwo przeszło pod zarząd ośrodka w Moissac i wtedy w lekcjonarzu tego ostatniego pojawiła się legenda o Maurynie. Wedle tej legendy był synem Eutrykusa i Alabanny, która urodziła go cudownie mimo trwałej niepłodności. Gdy miał dwanaście lat, udał się do św. Germana z Kapui, a ten ochrzcił go, zadbał o dalsze wykształcenie, wyświęcił na diakona, potem wysłał do okręgu Agen. Ewangelizację rozpoczął od uzdrowienia opętanego, to zaś zjednało mu uznanie wielu. Na wieść o jego powodzeniu król Walduanus kazał go wraz z 78 innymi aresztować. Był potem biczowany. Został też cudownie uwolniony z więzienia. W końcu sam Walduanus zabawił się w kata i ściął mu głowę. Po tym zabójstwie król stracił zmysły, natomiast Mauryn wziął swą głowę i obmył ją w źródełku, które stało się cudownym, w końcu został godnie pochowany w miejscu, na którym wybudowano następnie bazylikę. Taka była tkanina licznych legendarnych wątków, na podstawie których to tylko można powiedzieć, że chodziło o wiek VI i o jakieś prześladowanie. Kult Mauryna szerzył się wyłącznie w Moissac i w kilku opactwach cysterskich. Wspomnienie obchodzono w dniu 25 listopada.

Mauryn, biskup Auxerre. Na stolicy biskupiej zasiadał między r. 766 a 796. Gesta pontificum Autissiodorensium określają go zwięźle: Vir strenuus et fecunda urbanitate eloquentissimus atque sanctitatis titulis admodum decoratus - jako męża pełnego dzielności, o wytwornej wymowie, zdobnego w zalety świętości. Miał ponadto posiadać dar prorokowania. W porozumieniu z Karolem Wielkim odzyskał dobra miejscowego kościoła, dbał też o biednych i zatroszczył się o członków kapituły. Zmarł w dniu 6 sierpnia. Nie zażywał chyba szczególniejszego kultu.

Mauryn z Kolonii. Jego szczątki odnaleziono przy odbudowie kościoła Św. Pantaleona. Stało się to 13 października 966 r. Wedle napisu, który rzekomo odkryto równocześnie, miał być opatem i męczennikiem, który zginął w dniu 10 czerwca. Wszystko to jest mało prawdopodobne i budzi podejrzenie, że mamy do czynienia z fałszerstwem. Od r. 1180 szczątki przechowywane były w drogocennym relikwiarzu. W dniu 10 czerwca obchodzono wspomnienie Mauryna.