Meroweusz

Imię pochodzenia germańskiego (frankońskiego), a właściwie zlatynizowana forma imienia skróconego, które wywodzi się ze złożeń z pierwszym członem m-r- / m-r- 'sławny' lub mähr- 'klacz', np. Meriboto, Marbod, Merbod, Marold, Marwin. Znamy je jako imię założyciela dynastii Merowingów.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Meroveus, fr. Mérovée, wł. Meroveo.

Meroweusz, mnich z Bobbio. Jonasz, opat z Bobbio, zredagował żywoty św. Kolumbana i jego uczniów. W jednym z nich (Bertulfa) wspomniał, że Meroweusza wysłano do Tortony, w Ligurii. Zauważył tam niewielką świątynię pogańską. Gdy ją podpalił, okoliczni poganie pobili go i wrzucili do wody. Wypłynął z niej. Przytroczyli mu wówczas do ciała jakiś ciężar i wrzucili po raz drugi. Także tym razem zdołał się uratować i wrócił do Bobbio. Uchodził potem za założyciela opactwa w Precipiano pod Tortoną. Kiedy zmarł, nie wiemy. Dość, że żył i działał w VII stuleciu. Jego wspomnienie obchodzono 22 października. Wspomnienie z 31 sierpnia jest wspomnieniem translacji, której dokonano pod koniec XV w. Dodajmy, że imię świętego mnicha zapisywano rozmaicie: Meroveus, Meroneus, Mereveus.