Mesrop (Mesrob)

Imię ormiańskie o niejasnym rodowodzie, prawdopodobnie przedindoeuropejskim. Znamy je jako imię twórcy pisma ormiańskiego i gruzińskiego Mesropa Masztoca. Pisane jest jako Mesrop i Mesrob.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Mesrop, Mesrob.

Mesrop (Masztoc), doktor Kościoła ormiańskiego. Urodził się w drugiej połowie IV stulecia. Kształcił się w szkołach greckich, prawdopodobnie w Antiochii, gdzie zetknął się z Teodorem z Mopsuestii. Wyświęcony na kapłana przez Sahaka (Izaaka III Wielkiego), katolikosa Armenii, został potem jego współpracownikiem. Przedsięwziął też podróże do najodleglejszych zakątków Armenii. W latach 404-406 stworzył nowy alfabet, złożony z 36 znaków, do których w XII w. dodano jeszcze dwa. We współpracy z innymi tłumaczył potem Biblię, przy czym posługiwano się Septuagintą i syryjskim tekstem Peszitto. Prace zakończono w r. 433. Tłumaczono potem teksty liturgiczne Bazylego Wielkiego oraz wiele innych fragmentów starożytnej hagiografii i patrystyki, przy czym tłumacze czerpali z różnych dialektów, tworząc z nich jeden język, który pozwoli utrzymać spójność narodu, zagrożoną przez okupacje perskie i bizantyńskie. Mesrop trudził się też około ewangelizacji niektórych terenów oraz zwalczał pojawiające się błędy (borborianów). Po śmierci katolikosa Izaaka III przez sześć miesięcy rządził Kościołem ormiańskim. Zmarł w r. 440 lub 441. Przypisywano mu później - a jest to wysoce prawdopodobne - tzw. Naukę Grzegorza Oświeciciela. Czczono Mesropa albo wspólnie z Izaakiem III (w czwarty czwartek po Trójcy Przenajśw.), albo razem z innymi doktorami Kościoła ormiańskiego.