Mieczysław

Jest to imię sztuczne, które upowszechniło się w Polsce w wyniku błędnego odczytania słowiańskiego imienia złożonego Miecisław / Mietsław, zapisywanego Mieczsław. W wyniku skojarzenia pierwszego członu z mieczem (zamiast z czasownikiem mietać -rzucać-) dziś bywa imię rozumiane jako 'sławny mieczem'. Imię Miecisław poświadczone jest od średniowiecza (1245) i występowało w formach: Miecisław, Miecsław / Mietsław (forma skrócona), Miesław, Masław (np. zm. w r. 1047 cześnik Mieszka II, przywódca buntu na Mazowszu, twórca samodzielnego Księstwa Mazowieckiego, pokonany przez Kazimierza Odnowiciela), Mieszko.

Formę pełną Mieczysław zawdzięczamy Długoszowi. On pierwszy takie właśnie imię przypisuje pierwszemu władcy chrześcijańskiej Polski. Kroniki wcześniejsze (rodzime i obce) używają formy Mieszka / Mieszko (pisane Miseca). Imię Mieczysław jest nacechowane stylistycznie. W stosunku do formy hipokorystycznej Mieszko jest bardziej uroczyste. Dzięki temu w XIX wieku upowszechnił się zwyczaj nazywania księcia polskiego tą pełną formą. Takie też imię nosi nasz władca w Poczcie królów polskich Matejki.

Imię Mieczysław jest dziś bardzo popularne, a jego formami hipokorystycznymi są: Mietek, Mieciek, Mietas, Miecio.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Mecislaus.

Nie znamy świętych tego imienia. Usiłowano wprawdzie na piedestał czci religijnej wysunąć pierwszego władcę chrześcijańskiej Polski - przypominałoby to inne podobne zjawiska w historii kultu świętych - ale te starania pojawiły się za późno, w epoce rozwijającego się sarmatyzmu. Za głównych przedstawicieli tych dążności należy uznać St. Duńczewskiego (1759) oraz Floriana Jaroszewicza, autora poczytnej książki Matka Świętych Polska (1767). Nie doprowadziły te dążności do poważniejszych rezultatów, co najwyżej, znalazły pewien posłuch w niektórych stronach kraju, tam gdzie poziom wykształcenia religijnego nie był za wysoki. Z Mieczysławem było zresztą podobnie, jak z omawianym już powyżej synem jego Bolesławem. -Świątobliwego- Mieczysława Jaroszewicz umieścił pod dniem 1 stycznia. Na tym też miejscu imię utrzymało się w kalendarzach imion słowiańskich, sporządzonych w w. XIX.