Mieczysława

Imię żeńskie utworzone od imienia Mieczysław. Jest to imię sztuczne, które upowszechniło się w Polsce w wyniku błędnego odczytania słowiańskiego imienia złożonego Miecisław / Mietsław, zapisywanego Mieczsław. W wy­niku skojarzenia pierwszego członu z mi­e­czem (za­miast z czasownikiem mietać -rzu­cać-) dziś bywa imię rozumiane jako 'sławna mie­czem'. Imię Miecisław poświadczone jest od średnio­wiecza (1245) i występowało w for­mach: Mie­cisław, Miecsław / Mietsław (forma skrócona), Miesław, Masław (np. zm. w r. 1047 cześnik Mieszka II, przywódca buntu na Mazowszu, twórca samodzielnego Księstwa Mazowieckie­go, pokonany przez Kazimierza Odnowiciela), Mieszko. Formę pełną Mieczysław zawdzięczamy Długoszowi. On pierwszy takie właśnie imię przypisuje pierwszemu władcy chrześcijańskiej Polski. Kroniki wcześniejsze (rodzime i obce) używają formy Mieszka / Mieszko (pisane Miseca). Imię Mieczysław jest nacechowane stylistycznie. W stosunku do formy hipokory­stycznej Mieszko jest bardziej uroczyste. Dzięki temu w XIX wieku upowszechnił się zwyczaj nazywania księcia polskiego tą pełną formą. Takie też imię nosi nasz władca w Poczcie królów polskich Matejki. Imię Mieczysława jest dziś stosunkowo popular­ne, a jego formami hipokorystycznymi są: Miecia, Mietka Mieczysława Kowalska OSCCap, w zakonie Maria Teresa od Dzieciątka Jezus (ur. 1 stycznia 1902 w Warszawie - zm. 25 lipca 1941 w Obozie koncentracyjnym w Działdowie) - błogosławiona Kościoła katolickiego, polska siostra zakonna zakonu Klarysek Kapucynek. Pochodziła z ateistycznej rodziny. 23 stycznia 1923 r. wstąpiła do klasztoru Kapucynek w Przasnyszu. Śluby czasowe złożyła w 1924 r., a wieczyste w 26 lipca 1926 r. W klasztorze pełniła obowiązki furtianki, zakrystianki, bibliotekarki, mistrzyni nowicjatu i dyskretki. 2 kwietnia 1941 r. aresztowana przez gestapo, wraz ze 36 siostrami Klarysek Kapucynek całą wspólnotą Domu Zakonnego w Przasnyszu umieszczona w brudnym baraku z zarobaczoną słomą i stłoczono ją z innymi w celi numer 31 hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Działdowie. Wkrótce ciężko zachorowała na gruźlicę. Świadoma bliskiej śmierci mówiła, że życie swe poświęca, żeby siostry mogły wrócić do Przasnysza. W dwa tygodnie po jej śmierci wszystkie siostry otrzymały zwolnienie z Obozu Zagłady w Działdowie. Beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w gronie 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.