Miron (Myron)

Jest to imię pochodzenia greckiego, od słowa myr-n 'maść pachnąca, pachnidło, lekarstwo'. Imię to nosił wybitny rzeźbiarz grecki (ok. poł. V w. przed Chr.), twórca rzeźby Dyskobol. Pierwszy opanował sztukę przedstawiania ciała w ruchu.

W Polsce imię to pojawia się rzadko. Używa go m.in. pisarz współczesny Miron Białoszewski.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Myro, ang. Myron, fr. Myron, ros. Miron, ukr. Myron, wł. Mirone.

W zapisach hagiograficznych nie spotykamy tego imienia zbyt często. Dwaj, których tam znajdujemy, w rozwoju kultu żadnego miejsca nie zajęli. Tych śmiało możemy pominąć. Pozostało dwóch innych, także zresztą słabo rozpoznanych.

Miron, męczennik z Kizyku. Był kapłanem w Achai, a więc gdzieś na terenie Grecji. Gdy wybuchło prześladowanie Decjusza, namiestnik Antypater skazał go na wygnanie do Kizyku (Cysicos, na południe od Morza Marmara). Tam skazano go później na śmierć, a wyrok wykonano przez ścięcie (ok. r. 250). Synaksaria greckie i menologia wspominają to męczeństwo pod kilkoma bliskimi sobie datami: 13, 17 i 21 sierpnia. Do Martyrologium Rzymskiego Miron wszedł za sprawą Baroniusza, który wybrał datę środkową, tj. 17 sierpnia. Tego dnia wspominany jest dotąd.

Miron, biskup z Krety. Miał być najpierw wieśniakiem-cudotwórcą, potem kapłanem, w końcu biskupem. Urodził się podobno za panowania Decjusza (249-251), a zmarł mając blisko sto lat. Sporządzono jego żywot, ale nie pozwala nam on na ustalenie dokładnych i pewnych danych. Na Wschodzie kult się nie rozwinął. Na Zachodzie dopiero Baroniusz umieścił go w swym martyrologium pod dniem 8 sierpnia.