Monegunda

To imię germańskie, złożone z członów: moni- 'myśl, umysł, dusza' i -gund 'walka, wojna, bitwa'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Monegunda. Monegundis, fr. Monegonde, niem. Monegundis, Monegunde.

Monegunda z Tours. Znał ją i o niej opowiadał Grzegorz z Tours. Pochodziła z Chartres. Poślubiona jakiemuś frankońskiemu dygnitarzowi, miała z nim dwóch synów. Gdy ci przedwcześnie zmarli, zdecydowała się żyć w rekluzji. Przebywając w niej, zasłynęła z cudownych uzdrowień. Aby uniknąć rozgłosu, przeniosła się wówczas do Tours, do grobu św. Marcina. Potem mąż wezwał ją do powrotu. Po jakimś czasie znów uzyskała zgodę na wyjazd do Tours. Założyła tam wówczas klasztor, który później nazwano Saint-Pierre-Puellier. Zmarła w nim 2 lipca około r. 570. Na skutek walk religijnych w r. 1562 doszło do profanacji jej szczątków. W r. 1567 wniesiono je na powrót na honorowe miejsce. W r. 1697 dokonano uroczystej elewacji. Dodajmy, że 2 lipca, a więc w tym samym dniu, czczą w Chimay jakąś świętą o imieniu Monegunda, rzekomo inną od poprzedniej. Brak jest danych do pełnego wyjaśnienia tego kultu.