Neot

Imię pochodzenia łacińskiego, utworzone na podstawie greckiego wyrazu pospolitego ne-t-s 'odnowienie' (por. néos 'młody, nowy').

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Neotus, Neot, gr. Ne-tos, ang. Neot, Neod, niem. Neot.

Neot, eremita z Kornwalii. Był kapłanem, ale żył w pustelni, w miejscu, które potem nazwano jego imieniem. Przyjaźnił się z nim król Alfred Wielki. Zmarł Neot około r. 900. Jego relikwie dostały się do klasztoru w Eynesbury, gdzie święty zaczął uchodzić za założyciela. Część relikwii otrzymało również opactwo w Bec, stąd też zapewne rozwój kultu św. Neota w północnej Francji. Wspomnienie obchodzono pierwotnie w dniu 31 lipca lub 20 października, potem także 7 i 31 grudnia.