Nepocjan

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen od częstego w rodzie Cornelia cognomen Nepos, w którego funkcji użyty został wyraz pospolity nepos, -otis 'wnuk, potomek'.

W Polsce jako imię nie jest używane, choć znany jest wyraz pospolity nepotyzm.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Nepotianus, fr. Népotien, wł. Nepoziano.

W zbiorach hagiograficznych odnaleźć można dwóch świętych tego imienia, których tutaj przedstawimy.

Nepocjan, biskup Clermont-Ferrand. Zasiadał na tej stolicy jako czwarty. Grzegorz z Tours opowiada, że przyjmował u siebie delegatów cesarskich, zmierzających do Hiszpanii. Zachorował wówczas Artemiusz, jeden z nich, ale biskup rychło go uzdrowił. Uzdrowiony oddał się Nepocjanowi na usługi, a potem został jego następcą. Nepocjan zmarł około r. 385. Jego wspomnienie przypada w Clermont 22 października.

Nepocjan z Altino. Był siostrzeńcem Heliodora, biskupa Altino. Zrazu wspinał się po szczeblach kariery wojskowej. Porzuciwszy ją, usiłował wieść życie pustelnicze, jak jego przyjaciel Hieronim. Wuj Nepocjana, widząc to, powziął myśl związania go ze swymi posługami i wyświęcił na kapłana. Nepocjan był mężem wielkiej kultury, obeznanym z pismami chrześcijańskimi swego stulecia. Długo jednak nie żył. W r. 396 rozstał się z życiem. Hieronim poświęcił mu dwa listy. Pierwszy (52) skierował do niego, tworząc istny traktacik De vita clericali. Drugi (60) napisał na wieść o zgonie przyjaciela; stanowi on prawdziwe Epitaphium. Do wczesnych martyrologiów Nepocjana nie wpisano. Jak się wydaje, dopiero Notker zamieścił go w dodatku do Martyrologium Hieronimiańskiego pod dniem 11 maja.