Nicecjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen utworzone na podstawie greckiego Nik-tas (zob. NICETAS). Nicetius zatem to 'syn Nicetasa'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Nicetius, Nicesius, ang., niem. Nicetius, fr. Nizier, wł. Nicezio.

To dość popularne we Francji imię nosiło aż czterech galijskich biskupów, wspominanych jako święci. Przedstawimy zwięźle wszystkich.

Nicecjusz, biskup Vienne. Był na tej starożytnej stolicy poprzednikiem św. Mamerta, zatem jego pontyfikat przypadał na środkowe lata V stulecia. W r. 449 św. Leon wspominał go w liście dotyczącym sakry udzielonej Raweniuszowi, biskupowi z Arles. Martyrologium Hieronimiańskie wspominało Nicecjusza razem z jego poprzednikiem Nektariuszem. W Martyrologium Rzymskim widnieje oddzielnie pod dniem 5 maja.

Nicecjusz, biskup Trewiru. Znamy go przede wszystkim dzięki żywotowi, który Grzegorz z Tours sporządził na podstawie wspomnień ucznia świętego. Nicecjusz urodził się w Limoges, zapewne pod koniec V stulecia. Wykształcenie zdobył w którymś z pobliskich klasztorów. Teodoryk I, król Austrazji, wezwał go potem do objęcia stolicy trewirskiej. Zasiadając na niej, zreformował kler, odnowił życie monastyczne, odbudował katedrę, a zarazem wywierał duży wpływ na panujących swego czasu. Teodeberta i Chlotara I nie wahał się ekskomunikować. Ostatni z nich pomścił się na biskupie, skazując go na wygnanie. Nie trwało ono długo. Zachowały się listy Nicecjusza do cesarza Justyniana I oraz do Klodeswindy, królowej Longobardów, którą zachęcał do nawrócenia męża-arianina. Nie wiemy, kiedy ten energiczny biskup zmarł: w r. 561, 566 czy 585- Rychło znalazł się w martyrologiach i litaniach do wszystkich świętych. W Trewirze wspominano go 1 października, ale Martyrologium Rzymskie poszło za Adonem, który uplasował go pod dniem 5 grudnia.

Nicecjusz, biskup Lyonu. Także i o nim pisał Grzegorz z Tours. Sam pozostawił po sobie ślad, podpisując akta synodu lyońskiego z lat 567-570. Urodził się w r. 513. Był siostrzeńcem biskupa Sacerdosa. Święcenia kapłańskie otrzymał około r. 543. Jego wuj uzyskał potem placet Chilperyka na udzielenie mu sakry i naznaczenie na następcę. Stało się to w r. 553. Oczekiwań nie zawiódł. Był biskupem, któremu udzielano największych pochwał. Zmarł 2 kwietnia 573 r. Pochowano go w Bazylice świętych Apostołów. Drugim z następców Nicecjusza został jego uczeń Eteriusz, który może zredagował żywot, jakim posłużył się Grzegorz z Tours.

Nicecjusz, biskup Besançon. Zasiadał na tej stolicy pod koniec VI i w pierwszych latach VII stulecia. Odznaczył się podobno jako kaznodzieja oraz mąż wielkiej miłości. Później dopatrywano się w nim przyjaciela Grzegorza Wielkiego. Zmarł prawdopodobnie w r. 610. Jego wspomnienie obchodzono 8 lutego.