Noniusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie gentilicium Nonius (gens Nonia). Nonius to mężczyzna 'z rodu Nonia'. Prawdopodobnie nazwa rodu wiąże się z liczebnikiem nonus 'dziewiąty z kolei' lub z Nonami (Nonae), czyli 'dziewiątym dniem przed Idami'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Nonius, port. Nuno.

Noniusz (Nuno) Alvares Pereira. Urodził się 24 czerwca 1360 r. w Sernache do Bomjardim (Portugalia). Wychowywał się na dworze króla Ferdynanda i tam też w trzynastym roku życia został pasowany na rycerza. W cztery lata później poślubił Eleonorę de Alvis, która urodziła mu troje dzieci. Dwoje wcześnie zmarło; została córka Beatrycze, która poślubi naturalnego syna Jana I Portugalskiego, a tak stanie się protoplastką dynastii braganckiej. Gdy w r. 1384 wybuchła wojna sukcesyjna z Kastylijczykami, Nuniusz w obronie Lizbony odegrał rolę pierwszorzędną i stał się narodowym bohaterem. Był już wówczas także znany ze swej głębokiej pobożności. Gdy owdowiał, odrzucił namowy do zawarcia drugiego związku. Wreszcie w r. 1422 wstąpił w Lizbonie do klasztoru karmelitów, który sam ufundował. Nie zgodził się na zaliczenie go do pierwszego chóru. Dla uniknięcia wizyt przyjaciół chciał potem przenieść się do innego konwentu, ale na prośbę króla przełożeni nie wyrazili na to zgody. Zmarł 1 listopada 1431 r., otoczony czcią wiernych. Kilkakrotnie dokonywano uroczystej rekognicji jego szczątków, ale kult zaaprobował dopiero Benedykt XV w r. 1918.