Oliwa

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, w którego funkcji został użyty wyraz pospolity oliva 'drzewo oliwne, owoc oliwki; oliwka'. Gałązka oliwki jest symbolem pokoju.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., hiszp., wł. Oliva, fr. Olive.

Dwie postacie, obdarzane tym imieniem oraz tytułem świętych, nie zasługiwałyby na naszą uwagę. Z pomroki dziejów nie wyłaniają się przecież wyraźnie. Były jednak dość intensywnie czczone i w literaturze hagiograficznej zajęły swoje miejsce. Kilka słów wypada im więc poświęcić.

Oliwa, męczennica z Palermo. Kiedy poniosła śmierć za wiarę, nie wiemy. Opowieść o jej męczeństwie pojawiła się dopiero w rękopisie liturgicznym z XIV stulecia. Miała być chrześcijanką niezwykłej urody. Saraceni porwali ją do Tunisu. Gdy przebywała w niewoli, dokonywała cudów, a tak pozyskiwała dusze dla Chrystusa. Umieszczono ją potem wśród dzikich zwierząt. Żyła wśród nich przez długie lata. Nawróciła jeszcze myśliwych, którzy polując na zwierzynę, dotarli do miejsca jej odosobnienia. Muzułmanów doprowadziło to do furii. Poddali ją okrutnym torturom. Nawróciła kilku oprawców, po czym ścięto jej głowę. Widziano, jak jej dusza ulatywała do nieba. Została patronką Palermo i Kartaginy. Główny meczet Tunisu zachował jej imię. Wspomnienie przypada 10 czerwca.

Oliwa z Anagni. Wiemy o niej jeszcze mniej niż o poprzedniej. W r. 1133 antypapież Anaklet II poświęcił w Anagni ołtarz ku czci Oliwy, dziewicy. Kościół, w którym znajdował się ten ołtarz, uległ zniszczeniu w czasie walk w r. 1564. Natomiast we wczesnych latach XVIII w. Michał Antoni Hacki, opat z Oliwy pod Gdańskiem, zwrócił się do biskupa Anagni o relikwie świętej, co przyczyniło się do odnowienia jej kultu. Zadbano o ten kult także pod koniec XIX stulecia. Wedle diecezjalnego brewiarza, dziewica żyła w VI lub VII w. Wspomnienie obchodzono w dniu 3 czerwca.