Orland

Imię pochodzenia germańskiego, oboczna forma imienia Roland. Złożone jest z członów: hrot (hrod, rod) 'sława, chwała, cześć' i -land 'kraj, ziemia'. Nie można też wykluczyć, że drugim członem jest -nand (goc. nantjan) 'odważny, mężny'.

W Polsce dawniej nie używane, choć znane było z przekładu poematu L. Ariosta Orlando furioso, dokonanego przez Piotra Kochanowskiego. Współcześnie rzadkie. Notowane formy to: Orland, Orlan, Orlando. Jest też żeńska forma imienia: Orlanda, Orlana, Orlanna.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Rolandus, Orlandus, ang., niem., fr. Roland, wł. Orlando, Rolando, Lando.

Orland z Vallombrosy. Żył w latach 1205-1235. W sławnym opactwie był konwersem, zajętym doczesnymi potrzebami wspólnoty. Czas, który mu pozostawał po spełnieniu zajęć, bez reszty poświęcał bogomyślności. Umarł święcie i wówczas mnisi spontanicznie zaliczyli go do grona tych, których relikwie przechowywali w swoim kościele. Nigdy jednak nie zadbano o aprobatę tego lokalnego kultu.