Oroncjusz

To imię pochodzenia grecko-łacińskiego, cognomen, którego podstawę stanowi greckie imię Oróntas od nazwy rzeki w Syrii Orónt-s, wywodzącej się z języka perskiego.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Orontius, wł. Oronzio, Oronzo.

O dwóch męczennikach tego imienia wspomnimy pod hasłami Sekundus i Oroncjusz oraz Wincenty, Oroncjusz i Wiktor. Tu krótko o trzecim.

Oroncjusz, Just i Fortunat. Wedle legendy, którą opublikowano w r. 1570, a której rękopis pochodzi z w. XII, Just był uczniem św. Pawła, który w drodze do Rzymu natknął się na dwóch mieszkańców Lukki, Oroncjusza (Arencjusza-) i Fortunata. Pouczył ich o wierze i ochrzcił. Oroncjusza Paweł apostoł wyświęcił potem na biskupa wspomnianego miasta. W czasie prześladowania za Nerona Oroncjusz dostąpił śmierci męczeńskiej, a wtedy jego następcą został jego krewny Fortunat. Także i on poniósł wkrótce potem śmierć męczeńską. Zastanawiano się, co w tej opowieści może być strzępem wiarogodnej lokalnej tradycji. Ponieważ imię Just kilkakrotnie występuje w Martyrologium Hieronimiańskim, a ponadto pojawia się tam bliskobrzmiące imię Aroncjusz, wysuwano przypuszczenie, że męczenników należy może zaliczyć do tych, którzy w czasie jednego z prześladowań uszli z Rzymu do Kampanii. Oroncjusza próbowano utożsamić z męczennikiem z Potenzy. Zaliczano go do dwunastu braci itd. Wszystkie te dociekania nie wykraczają poza granice czystych hipotez. Natomiast świadectwa kultu w Lukce nie sięgają poza w. XV.