Osanna

Imię to może mieć dwojaką etymologię. W stosunku do przedstawianej niżej sylwetki Osanny z Jouarre należy przyjmować celtyckie pochodzenie imienia. Wtedy należałoby je rozumieć jako spieszczenie imienia Oss 'jeleń, daniel, sarna'. Zatem Ossana (Osana) to 'sarenka, łania'.

Natomiast w przypadku Osanny Andreasi z Mantui należy przyjmować semickie pochodzenie imienia, od hebrajskiego pozdrowienia, powitania Hosannah 'witaj, bądź pozdrowiony, niech żyje!'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Osanna, Hosanna, ang. Osanna, fr. Osanne, Osmanne, Ozanne, niem. Osanna, wł. Osanna, Osmanna.

Trzy święte tego imienia znaleźć można nie tyle w martyrologiach, co raczej w literaturze hagiograficznej czasów nowszych. Przedstawiamy je w porządku chronologicznym.

Osanna (Osmanna) z Jouarre. Miała być córką króla Szkocji. Do Jouarre przybyła, żeby wstąpić do tamtejszego sławnego opactwa. Próbowano później dokładniej określić jej tożsamość. O królewskim pochodzeniu mówiła św. Ludgarda, ale mogło chodzić o jakiegoś władcę z Irlandii, bo określenie Scottus miało wówczas bardzo szerokie znaczenie. W Giraldi itinerarium Kambriae (XII w.) mowa o kościele Osanny, siostry Osreda, króla Nortumbrii (705-716), który istniał w Howden, w pobliżu Yorku. Nie jest rzeczą wykluczoną, że chodzi o jakąś mało znaną świętą z Wyspy, której relikwie przeniesiono do Bretanii, a następnie do Ile-de-France. Jej wspomnienie przypadało 16 sierpnia lub 9 września.

Osanna Andreasi z Mantui. Urodziła się 17 stycznia 1449 r. w Mantui, w rodzinie Mikołaja Andreasi i jego żony Agnieszki z Gonzagów. Mając piętnaście lat, wstąpiła do dominikanek. Nie przeszkodziło jej to w podtrzymywaniu kontaktów z dworem Gonzagów i w zabieraniu głosu w sprawach politycznych. Kontakty takie ułatwiały jej działalność charytatywną, a nie przeszkodziły w prowadzeniu życia umartwionego, bogatego w uczynki pokutne. Zmarła 18 czerwca 1505 r. Wkrótce potem dominikanin Franciszek Silvestri, spowiednik Osanny, sporządził jej biografię. Podobnie Hieronim z Mantui, oliwetanin i duchowy syn Osanny, napisał życiorys swej mistrzyni. W pierwszym z tych pism sporo miejsca poświęcono zjawiskom mistycznym: ekstazom, wizjom, jasnowidzeniu, stygmatom. Kult mistyczki zaaprobowano w r. 1694. Jej wspomnienie obchodzono w dniu 20 czerwca.

Osanna z Kotoru. Urodziła się 25 listopada 1493 r. w Relezi, w Czarnogórze (Montenegro), w rodzinie prawosławnej; pierwotnie zwała się Katarzyną Dujović (Kosić). Wcześnie udała się do Kotoru (Cattaro), aby znaleźć zatrudnienie jako służąca w domu pewnego szlachcica. Pod jego wpływem przeszła na katolicyzm, a potem wstąpiła do dominikanek. W końcu za pozwoleniem biskupa zamknęła się w rekluzji przy kościele Św. Pawła. Żyła w niej przez dwadzieścia lat. U swego boku zgromadziła wspólnotę bogobojnych pań. Przypisywano jej wiele darów mistycznych. Zmarła w dniu 27 kwietnia 1565 r. Kult zaaprobowany został w r. 1927.