Pard

Imię pochodzenia greckiego, w którego funkcji użyty został wyraz pospolity párdos 'lampart, pantera'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Pardus, gr. Párdos, wł. Pardo.

Pard z Larino. Żył w VI stuleciu. Do Italii miał przybyć z Peloponezu. W Apulii osiedlił się jako pustelnik. W żywocie, który jednak zredagowano dopiero w X stuleciu, dopatrywano się w nim godności biskupa. Pochodzi to prawdopodobnie z pomieszania pustelnika z jakąś inną postacią tego samego lub podobnego imienia. Gdy w IX stuleciu zagrażały najazdy Saracenów, relikwie Parda przeniesiono z Lucera do Larino. Złożono je w miejscowej katedrze. Z czasem stał się tam patronem diecezji. Wspomnienie obchodzono 26 maja.