Pardulf

Imię pochodzenia germańskiego, a właściwie hybryda grecko-germańska; złożone jest z członów: pard- (párdos) 'pantera, lampart' oraz -wulf / -wolf / -ulf 'wilk'.

Odpowiednik obcojęz.: łac. Pardulfus, fr. Pardoux, Pardou, Pardoulf, Perdoux, Perdulphe, niem. Pardulf.

Pardulf, opat z Guéret. Około r. 750, a więc w kilka lub kilkanaście lat po śmierci świętego, jego życie opisał nam mnich z opactwa w Guéret. Posiadamy więc przekaz dość wiarygodny, ceniony przez znawców epoki. Pardulf urodził się w Sardent, piętnaście kilometrów na południe od Guéret, w rodzinie wieśniaczej. W czasie jakiejś burzy został zraniony i na krótko utracił wzrok. Zdecydował się wtedy oddać na służbę Bożą. Wcześnie zdobył sobie opinię cudotwórcy. Gdy hrabia Lauteriusz z Limoges ufundował w Guéret opactwo, on został opatem. Swym podwładnym dawał przykład życia umartwionego. Kiedy w r. 732 Saraceni zbliżyli się do Poitiers, mnisi opuścili klasztor i rozproszyli się. Pardulf sam z jednym sługą pozostał w opactwie. Saraceni uszanowali dom i jego gospodarza. Święty zmarł 6 października 737 r. Pochowano go w kościele opactwa.