Pirmin

Imię pochodzenia celtyckiego o znaczeniu 'rozkwitający sławą'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Pirminius, Pirmenius, ang., niem. Pirminius, Pirmin, fr. Pirmin, wł. Pirmino.

Pirmin, biskup misyjny. Pochodzić miał z kraju opanowanego przez Wizygotów, może z okolic Narbonne. Uszedł stamtąd przed r. 715. Został wtedy wędrującym misjonarzem. Apostołował najpierw ze św. Wilibrordem w Ardenach. Potem dotarł do Szwajcarii i w latach 713-714 założył w Pfäfers opactwo. Ewangelizował następnie w Alemanii. Około 724 r. założył opactwo w Reichenau. Ponieważ cieszył się zaufaniem Karola Młota, władca Alemanów wydalił go ze swego terytorium. Przybył wówczas do Alzacji i założył opactwo w Murbach (727). Przyczynił się też do ufundowania następnego, w Neuwiller. Był już wtedy biskupem o uprawnieniach misyjnych i regionalnych. Jako taki przyczynił się do powstania jeszcze innych opactw na terenie Bawarii, Palatynatu i Badenii. Ostatnim z założonych przezeń ośrodków było opactwo Hornbach, położone w odległości 5 km od Zweibrücken. Tam zmarł około 755 r. Od IX w. figurował w martyrologiach pod dniem 3 listopada. Czczono go zwłaszcza w Luksemburgu, w Reichenau i w Hornbach. Uchodził za orędownika przeciw ukąszeniom oraz przy upraszaniu deszczu. Pozostawił po sobie podręcznik na użytek misjonarzy, znany pod tytułem Dicta Pirminii de singulis libris canonicis scarapsus, lub krótko Scarapsus.