Publia

Imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, gentilicium rodu Publiuszów (gens Publia), wywodzącego się od protoplasty o praenomen Publius.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Publia.

Publia, diakonisa z Antiochii. Po owdowieniu została przełożoną klasztoru w Antiochii i jako taka posiadała tytuł diakonisy. Teodoret z Cyru w swej Historia ecclesiastica (III, 9) opowiada o niej, że gdy od czerwca 362 r. do marca 363 r. w mieście przebywał Julian Apostata, kazała swoim mniszkom śpiewać wybrane psalmy z wersetami potępiającymi bałwochwalstwo i nieprzyjaciół Izraela. Za tą czytelną manifestację cesarz kazał ją obić rózgami. Cierpienia szczęśliwie zniosła. Synaksaria bizantyńskie wspominały ją w dniu 9 października. Na Zachodzie znaną nie była. Dopiero Baroniusz wprowadził ją do martyrologium i obdarzył tytułem ksieni. Sądził też mylnie, że była matką Jana Chryzostoma.