Pudens

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen w rodzie Claudia, powstałe na bazie wyrazu pospolitego pudens, -tis 'wstydliwy, skromny, obyczajny'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Pudens.

W pierwszych wiekach ery chrześcijańskiej imię nie należało w Rzymie do rzadko używanych. Pojawia się także w 2 Tm 4, 21. W literaturze hagiograficznej poczesne miejsce zajął jednak ten, który określany jest jako

Pudens, senator rzymski. Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa podarował swój dom na użytek chrześcijan. Resztki tego domu przebadali niedawno archeolodzy. Co na jego podstawach zbudowano, pochodzi z lat 387-398. Był to kościół, który zapewne określano tytułem Pudensa, a tego rychło zaczęto nazywać świętym, a potem zaś wprowadzono w legendarny cykl, osnuty wokół Praksedy i Pudencjany. Pudensa wpisano też po dniem 19 maja do martyrologium.