Rembert (Rimbert)

Imię pochodzenia germańskiego, jest jedną z form obocznych imienia REGINBERT.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Rembertus, Rimbertus, ang. Rembert, fr. Rembert, Reimbert, Ragnebert, Renobert, Ribert, niem. Rembert, Rimbert, Rambert, Reinbert, wł. Remberto.

Rembert (Rimbert), biskup Hamburga. Urodził się około 825 r. w rodzinie szlacheckiej na terenie Flandrii. Wykształcenie zdobył w Torhout, pod Brugią. Tam też przyjął habit zakonny z rąk św. Oskara, który przybył do klasztoru, aby zdobyć współpracowników dla swej misjonarskiej działalności. Gdy w 862 r. wielki misjonarz zmarł, Remberta, chociaż był dopiero diakonem, jednogłośnie obrano na jego następcę. Sakry za zgodą Ludwika Niemca udzielił mu Liutbert, arcybiskup Moguncji. Mikołaj I przysłał mu wówczas paliusz. Wydaje się, że nadaremnie usiłował potem apostołować na terenie Danii i Szwecji. Od tych, których ogólnie nazywano Normanami, kilkakrotnie wykupywał chrześcijańskich jeńców, a we Fryzji organizował przeciw nim obronę. Uczestniczył też w obradach episkopatu niemieckiego w Wormacji (868) i we Frankfurcie (873). Na synod w Kolonii (887) wysłał już swego reprezentanta. Od 885 r. cierpiał na przewlekłe zapalenie stawów i musiał ograniczać swoją aktywność. Zmarł 11 lutego 888 r. Zawdzięczamy mu żywot św. Oskara (Ansgara), bogaty w informacje o działalności i sposobie apostołowania jego mistrza. Utrzymywał też korespondencyjny kontak z Ratramnem z Korbei. W średniowieczu wspominano go w dniu 4 lutego. Obecnie w diecezjach hamburskiej i bremeńskiej jego pamięć czczą 11 czerwca.