Remediusz (Romediusz)
Jest to cognomen łacińskie od wyrazu pospolitego remedium 'środek leczniczy, lekarstwo' lub też dwuczłonowe imię germańskie w formie zlatynizowanej, którego pierwszym członem jest rom- / ruhm- 'sławny'.
Odpowiedniki obcojęz.: łac. Remedius, Romedius, ang. Remedius, fr. Rem-de, Rem-ze, Ramezy, niem. Remedius, Romedius, wł. Remedio, Romedio.
Imię występuje zamiennie z Romediuszem oraz Remigiuszem. Mimo to traktujemy je oddzielnie, co też odpowiada przyjętemu sposobowi przyswajania imion obcych. Przez długie stulecia przyswajanie to odbywało się u nas na podłożu form łacińskich, nie zaś tych, które z czasem przyjęły się w krajach romańskich lub germańskich.
Remediusz (Rem-ze), biskup Gap. Pojawiał się, razem z Terydiuszem, w niektórych rękopisach Martyrologium Hieronimiańskiego, ale nie odnaleziono go w innych dokumentach z VI stulecia. Przypuszczają niektórzy, iż mógł być biskupem Gap między 517 a 570 r. Inni zaś utożsamiają go z Remediuszem, który był w 417 r. adresatem listu papieża Zozyma. Diecezja Gap wspomnienie Remediusza obchodzi w dniu 3 lutego.
Remediusz (Romediusz), pustelnik. Wywodził się podobno z hrabiów z Thaur (okolica Innsbrucka). Po pielgrzymce do Rzymu dobra rozdzielił pomiędzy kościoły Trydentu i Augsburga, a następnie z dwoma towarzyszami usunął się do eremu w Tavon, w rejonie Trydentu. Wedle późnego biografa żył w czasach, które należałoby utożsamiać z epoką św. Wigiliusza, zmarłego między r. 400 a 405. Historycy przypuszczają jednak, że dzieje Remediusza przypadają na w. XI. Sądzą też, że wywodził się z rodu Andechsów, bo do niego należało wówczas Thaur. W każdym razie kult szerzył się w XII w. Z tego to czasu pochodzi ołtarz na zameczku oraz drugi, poświęcony bł. Wiltrudzie, autorce żywota Remediusza. Odtąd też wspominano świętego w liturgii diecezji trydenckiej. Właściwe wspomnienie przypadało 15 stycznia, natomiast 1 października obchodzono pamiątkę translacji. Mimo tych objawów czci twierdzą niektórzy, że doszło tutaj do podwojenia kultu św. Remigiusza (Remediusza) z Reims. Przeniesiony na daleki podalpejski teren, wydawał się ten kult czcią oddawaną jakiejś lokalnej postaci.