Serafina

Żeńska forma imienia SERAFIN. W Polsce występuje rzadko, częściej w zakonach żeńskich.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Seraphina, fr. Séraphine, niem. Seraphine, wł. Serafina, Fina.

W literaturze hagiograficznej imię pojawia się dwukrotnie. To, które w Martyrologium Rzymskim pojawiało się pod 29 lipca, pochodzi jednak z mylnego odczytania imienia Serapia (por. Com. mart. rom. 313). Omówimy więc tylko jedną postać.

Serafina de Montefeltro (Sforza). Urodziła się w r. 1434 w Urbino, w możnej rodzinie Montefeltrich, spokrewnionej z innymi sławnymi rodami włoskimi. Kiedy miała lat czternaście, wydano ją wbrew jej woli za Aleksandra Sforzę, który rządził wówczas w Pesaro (w Marchii Ankońskiej). W r. 1457 małżonek zmusił ją do zamknięcia się u cysterek w Pesaro. Powody nie zostały wyjaśnione. Sforza utrzymywał, że żona kilkakrotnie dopuściła się cudzołóstwa, ale jego twierdzenia są podejrzane. Współcześni podkreślali całkowitą niewinność Serafiny. Inni przypuszczali, że Serafina prowadziła własną grę polityczną, niezależną od planów męża, natomiast wszystko inne było tylko pozorem. W każdym razie w zakonie wiodła życie ze wszech miar budujące. W r. 1475 została ksienią. Zmarła 8 września 1478. Kult zatwierdzono w r. 1754.