Imiona świętych

Imię znane już w czasach cesarstwa rzymskiego w postaci Beator - dla mężczyzny, i Beatrix - dla kobiety. Jego interpretacja jest trudna. Jedni opowiadają się za tym, że jest to użyte w charakterze imienia własnego tzw. nomen agentis od czasownika beare 'uszczęśliwiać', a więc coś w rodzaju 'uszczęśliwiacz'...

Jest to imię łacińskie, utworzone od formy Faustus za pomocą przyrostka -inus. W Polsce występuje rzadko. Utrzymywało się wśród drobnej szlachty mazowieckiej. Poświadczone jest w r. 1265 w formie Faustinus, ale ponieważ odnosi się do osoby jakiegoś opata, nie można powiedzieć, czy był on Polakiem. Obok...

Jest to bardzo popularne dziś imię kobiece. Popularność tę zawdzięcza temu, że nosiła je Matka Boża. Forma Maria pochodzi ze zgrecyzowanego hebrajskiego Mirjam, Marjam. Etymologicznie imię to łączy się z akadyjskim mari-m 'napawa radością'. W greckiej wersji Nowego Testamentu występuje forma Mariám. Imię...

Żeński odpowiednik imienia Marian. Potoczne jest ono często błędnie rozumiane jako wynik złożenia dwóch innych imion: Marii i Anny, analogicznie do angielskiego imienia Maryann. Imię Marianna jest w Polsce znane od średniowiecza i aż do XIX wieku było jednym z najczęściej nadawanych imion - zamiast imienia...

Imię powstałe z połączenia imion MARIA i MAGDALENA. Najprawdopodobniej odnosi się do nowotestamentowej postaci Marii Magdaleny. Imię zostało spopularyzowane przez niemiecką aktorkę i piosenkarkę Marlenę Dietrich (1901-1992), której prawdziwe imię było Maria Magdalena von Losh.Odpowiedniki obcojęz.: niem....

Jest to imię biblijne, wywodzące się z aramejskiego mart- 'pani'. W Polsce imię poświadczone od 1265 r. Utrzymuje się ono do dziś. Formy spieszczone to Martusia, Marteczka. W twórczości Orzeszkowej występują bohaterki o tym imieniu (np. Marta Korczyńska z Nad Niemnem). Odpowiedniki obcojęz.: łac....

Jest to skandynawskie imię o niejasnej etymologii. Próbuje się je tłumaczyć jako 'syn starego człowieka', 'pokój' lub 'dziecko przez Boga zapowiedziane'. W Norwegii występuje w formach: Olaf, Olav, Ola, Oluf (dla mężczyzny) i Olufa, Olava, Olavia, Olea (dla kobiety); w Szwecji: Olof, Ulof, Ola, Olla;...

Żeńska forma imienia SERAFIN. W Polsce występuje rzadko, częściej w zakonach żeńskich. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Seraphina, fr. Séraphine, niem. Seraphine, wł. Serafina, Fina. W literaturze hagiograficznej imię pojawia się dwukrotnie. To, które w Martyrologium Rzymskim pojawiało się pod 29 lipca,...

Jest to imię wywodzące się z języka łacińskiego, z pierwotnego cognomen Urbanus i Urbana (dla kobiet). Cognomen to pochodzi od przymiotnika pospolitego urbanus, -a 'miejski, mieszkaniec miasta, Rzymianin', a także 'kulturalny, grzeczny' w przeciwieństwie do Rusticus od rusticus 'wiejski'. Rzymianie...