Świętosława

Jest to żeńska forma słowiańskiego imienia ŚWIĘTOSŁAW. Poświadczona jest w dokumentach z w. XIII w postaci Świętosława, Święsława, Święszna.

W kalendarzu przewidziano dla niej miejsce w dniu 3 maja.

Święte lub błogosławione, które by nosiły to imię, w wykazach hagiograficznych się nie pojawiają. U wspomnianego kilkakrotnie Marcina Baroniusza spotykamy jednak Świętosławę - bogobojną mieszczkę z Kazimierza pod Krakowem. Jej to rzekomo ukazał się św. Stanisław, biskup, i zażądał, aby jego ciało przeniesiono ze Skałki na Wawel. Baroniusz poszedł tu za Długoszem i dodał wedle swego wymysłu różne szczegóły. Świętosława zmarła ponoć 5 lutego 1083 r. Pochowano ją rzekomo na Skałce. Za Baroniuszem poszli inni: Warszewicki, Pruszcz, Duńczewski, Jaroszewicz... Jedyne to chyba ślady kultu, który ma charakter czysto literacki. Dlatego bollandyści uznali Świętosławę za postać, którą w swych Acta określają jako praetermissi (pominięci).

T