Sylwian

Imię pochodzenia łacińskiego, cognomen Silvianus od Silvius (zob. SYLWIUSZ). Silvianus to 'pochodzący z rodu Silvia'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Silvianus, fr. Silvien.

Sylwian i towarzysze, męczennicy. Legenda o nich bardzo późno, bo dopiero w XVIII stuleciu, ujęta została w lekcje brewiarzowe. Wymieniano przede wszystkim Feliksa i Autberta, ale też Fabiana i Sylwiana. Utrzymywano, że żyli w czasach Grzegorza Wielkiego. Byli ponoć jeńcami, odnalezionymi na terenie Galii. Papież miał ich wykupić. Gdy w klasztorze nabrali wiedzy, jeden został kapłanem, drugi diakonem lub lektorem. Potem na terenie Anglii wspomagali w pracy misyjnej św. Augustyna. Wysłani do Rzymu, wybrali się też z pobożności do Ziemi Świętej. Gdy przez Galię wracali do ojczyzny, napadli ich jacyś pogańscy rozbójnicy i zamordowali. Po dziś dzień pod Sens i Langres istnieją parafie, które szczycą się ich patronatami. Wspomnienia obchodzi się 6 września, ale też 22 lub 23 października.