Sylwiusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie gentilicium Silvius, którego podstawę stanowi wyraz pospolity silva 'las'. Silvius to 'człowiek z rodu Silvia'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Silvius, wł. Silvio.

Pod imieniem tym hagiografowie wymieniają nieraz sześciu świętych. O dwóch mówiliśmy już pod hasłami Salwiusz, biskup Octodurum, oraz Salwiusz, pustelnik z Normandii. Trzeciego, który występuje w towarzystwie innych, rzekomo męczenników aleksandryjskich, wspominaliśmy pod hasłem Arator. Czwarty wymieniany jest pośród towarzyszy Fotyna, biskupa Lyonu. Tutaj więc tylko o dwóch pozostałych.

Sylwiusz, Maksym, Benignus, Fidelis i inni, męczennicy. W 1650 r. ich relikwie złożono w kościele Jezuitów w Antwerpii. Przysłane z Rzymu, pochodzić miały z Cmentarza Kaliksta. O jakich męczenników chodziłoby- Bollandyści, którzy byli na miejscu, żadnej, nawet hipotetycznej odpowiedzi na to pytanie nie znaleźli. Do miejscowych kalendarzy wpisano ich pod dniem 1 marca, stąd w pierwszym tomie marcowych Acta Sanctorum bollandyści umieścili lojalnie krótką Sylloge historica. Ze swej strony wolno wyrazić przypuszczenie, że chodziło o takie same -relikwie-, jakie do kraju nieco wcześniej przywiózł nasz Mikołaj Łęczycki (zob. Sykstus II, papież).

Sylwiusz, biskup Tuluzy. Żył i działał w IV wieku. W pamięci potomnych przetrwał jako gorliwy czcicieli św. Saturnina, apostoła Tuluzy. Zaczął dla jego uczczenia wznosić bazylikę, ale ukończyć jej nie zdołał. Zmarł około 400 r. Pochowano go później w tejże bazylice. Wspomnienie obchodzi się w dniu 31 maja.