Tacjan

Imię wywodzi się z łacińskiego cognomen utworzonego od gentilicium Tatius (Tacjusz), które z kolei pochodzi z greckiego Tatios. W mitologii rzymskiej Titus Tatius był królem Sabinów; wszedł on w związki z Romulusem, z którym dzielił władzę. Z II w. po Chr. znany jest Tatianos Syros (Syryjczyk), apologeta chrześcijański, autor Mowy przeciw Grekom i Harmonii ewangelicznej.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Tatianus, Tation, ang., niem. Tatian, fr. Tatien, wł. Taziano.

W synaksariach i martyrologiach spotkać można pięć wspomnień hagiologicznych, zawierających takie właśnie imię. O jednym z męczenników, określanym jako Tacjan, mówiliśmy pod hasłem Macedoniusz, Teodul i Tacjan. O trzech Tacjanach pomieszczonych w grupkach, na czele których widnieją męczennicy Anastazy (18 stycznia), Hilary (16 marca) oraz drugi Macedoniusz (12 września), nic pewnego powiedzieć nie potrafimy: byli postaciami ledwo wyliczonymi (pura nomina) albo powtórzeniami męczenników czczonych już w innych terminach. Pozostaje do przedstawienia piąty:

Tacjan (Tation) z Claudiopolis (w Poncie, dziś Eski Hisar, w Turcji). Jest bliżej nie znanym męczennikiem z pierwszych wieków. Nie zachowała się jego Passio, a tylko zwięzłe wzmianki w synaksariach, dlatego nie wiemy, czy śmierć poniósł w czasach Dioklecjana, czy też w czasie jakiegoś innego prześladowania. Wspominany był zawsze 24 sierpnia.