Tagino

Imię pochodzenia germańskiego od swn. degan 'młody wojownik, bohater'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Taginus, Tagino, ang., niem. Tagino.

Tagino, arcybiskup Magdeburga. Wywodził się ze szlacheckiego rodu z okolic Ratyzbony. W Ratyzbonie też, u Św. Emmerama, pobierał nauki. Św. Wolfgang udzielił mu święceń kapłańskich. W 994 r. obrano go na następcę Wolfganga, ale Otto III sprzeciwił się wyborowi. Henryk Bawarski, który jako Henryk II zasiądzie na tronie cesarskim, powołał go jednak na swego kapelana, a w 1002 r. mianował także rektorem Starej Kaplicy w Ratyzbonie. W dwa lata później za staraniem Henryka II obrany został arcybiskupem Magdeburga. Zgodził się wówczas na przyłączenie do swej diecezji biskupstwa Merseburga. Nadal był doradcą i towarzyszem drogi dla cesarza. Zmarł 9 czerwca 1012 r. w pobliżu Rothenburga. Otoczono go kultem, który, jak się zdaje, nigdy nie zatoczył szerszych kręgów i ograniczył się do niektórych środowisk niemieckich.

Źródła i literatura w LThK 9 (1964), 1273.