Trojan

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen utworzone sufiksem - ianus od nazwy miejscowej Troja w Azji Mniejszej lub w Italii.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Troianus, ang., fr. Troyen.

Trojan, biskup Saintes. Mówi o nim Grzegorz z Tours, który biskupowi przypisuje nie tylko wielkie cnoty, ale również dar czynienia cudów. Pochowany został obok św. Wiwiana, biskupa z V stulecia. U jego grobu wielu chorych odzyskiwało zdrowie. Grzegorz opowiada też, że subdiakon Trojana był świadkiem jego spotkania ze zjawiającym się z nieba Marcinem z Tours. Gdy subdiakon po śmierci Trojana opowiadał o tym klerowi, miał dodać: -Chcecie dowodów na to, że mówię prawdę- Dowodem niech będzie moja śmierć-. I zamknąwszy oczy natychmiast zakończył życie. Zachował się list Trojana do biskupa Nantes z 533 czy 541 r. Wspomnienie obchodzono najpierw 10 lutego, ale Ado do swego martyrologium wpisał Trojana pod dniem 30 listopada.