Tychik

Imię pochodzenia greckiego, utworzone na bazie przymiotnika pospolitego tychikós 'przypadkowy'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Tychicus, gr. Tychikós.

Tychik, uczeń św. Pawła. Apostoł w swych listach wspomina go cztery razy (Ef 6, 21; Kol 4, 7; 2 Tm 4, 12 i Tt 3, 12); jest także obecny w Dziejach Apostolskich (20, 4). Wiemy stąd, że pochodził z rzymskiej prowincji, nazywanej Asia, i że pod koniec trzeciej podróży misyjnej św. Pawła towarzyszył mu w drodze z Koryntu do Jerozolimy (58). Gdy potem (61-63) apostoł uwięziony był w Rzymie, Tychik znów był przy nim. Paweł wysłał go stamtąd do Małej Azji z listami (Kol i Ef) oraz z posłaniem do braci, których miał pocieszyć i zaznajomić z położeniem apostoła. Wedle Tt 3, 12 apostoł brał go także pod uwagę jako ewentualnego następcę Tytusa na Krecie, natomiast z 2 Tm 4, 12 dowiadujemy się, że w zastępstwie Tymoteusza wysłał go do Efezu. Co działo się z Tychikiem później, nie wiemy. Wedle menologiów i synaksariów greckich był biskupem w Chalcedonie, w Kolophanium w Jonii lub w Neapolis na Cyprze. W martyrologiach łacińskich, do których wprowadził go Ado, był biskupem w Pafos.

Wszystkie przypisywane mu stolice biskupie wydają się być pomysłem późnych hagiografów. Zróżnicowane były także dni wyznaczone na wspomnienie Tychika: 8 grudnia, 30 stycznia, 31 lipca (Grecy) oraz 29 kwietnia (Łacinnicy).