Ulryka

Imię pochodzenia germańskiego, żeńska forma od męskiego ULRYK.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Udalrica, niem. Ulrike, wł. Ulrica.

Ulryka Nisch. Urodziła się 18 września 1882 r. w Oberdorf -Mittelbiberach, w Szwabii Górnej. Ojciec był stajennym w miejscowym zamku, matka Klotylda Dettenrieder służącą w gospodzie. Gdy rodzice uregulowali swój związek, mieli jeszcze ze sobą dziesięcioro dzieci. Jest rzeczą zrozumiałą, że w takiej rodzinie nie przelewało się. Moralne i religijne wychowanie Franciszka - takie było jej imię chrzestne, używane przed wstąpieniem do zakonu - zawdzięczała przede wszystkim swej ciotce i chrzestnej. Już od pierwszej Komunii św. zdradzała oznaki gruntownej pobożności. Po ukończeniu szkoły powszechnej podjęła pracę zarobkową. Była służącą w Sanggart,

Biberach oraz w Rorschach, w szwajcarskim kantonie Sankt Gallen. W tym ostatnim miejscu pracowała w szpitalu, prowadzonym przez zgromadzenie Sióstr Miłości Krzyża św., które w krajach niemieckich nazywano Ingelbohler Schwestern. Niebawem znalazła się w ich szeregach. Nowicjat odbyła w Hegne pod Konstancją. Pracowała następnie w Bühl i w Baden-Baden. Spełniała tam najskromniejsze posługi, a równocześnie budowała wszystkich swą bogomyślnością, pogodą ducha, uczynnością. Zawsze była gotowa służyć innym, chociaż sama nie cieszyła się wspaniałym zdrowiem. W 1912 r. musiano ją już wysłać do infirmerii w Hegne. Tam 8 maja 1913 r. spokojnie pożegnała się ze światem. Jan Paweł II beatyfikował ją w 1987 r.