Tego dnia świętują
To najprawdopodobniej sztuczne imię klasztorne, utworzone na podstawie łac. bona ventura 'dobra przyszłość', może najpierw o charakterze indywidualnego przydomka, jak: Bonafida, Bonagratia, Bonaiunta, Bonum Mane, które we wczesnym średniowieczu były spotykane. W Polsce imię to było rzadkie, ale od czasu...
Zobacz więcejJest to imię przejęte z języka łacińskiego: Damianus. Było to rzymskie cognomen, utworzone na podstawie greckiej: Damios. Łączy się więc z imieniem starożytnej bogini Damia, czczonej na Eginie i w Epidaurze. Kult tej bogini znany był też w Rzymie. W Polsce jest to imię rzadkie, choć poświadczone już...
Zobacz więcejSłowiańskie imię dwuczłonowe z tematem przymiotnikowym dobro- od przymiotnika dobry w pierwszym członie. Człon drugi jest w imionach męskich twardotematowy bez względu na formę wyrazu podstawowego gość (por. Dobrogost, -a, wobec polskiego gość). Jest prawdopodobne, że obok męskiego imienia Dobrogost...
Zobacz więcejJest to imię wywodzące się z języka włoskiego. Pochodzi ono od określenia francesco 'Francuz, Francuzik', jakim kupiec Piotr Bernardone nazwał swego syna Jana, kiedy wrócił z Francji. W Asyżu zaczęto powszechnie nazywać chłopca tym określeniem. Pod takim imieniem znany jest powszechnie. Na popularność...
Zobacz więcejForma żeńska imienia: IwoImię Iwo (franc. Yve; forma zależna - biernik Yvon) jest prawdopodobnie pochodzenia frankońskiego (por. swn. iwa 'cis'). Bretońskie Ivo może pochodzić od spokrewnionej z germańską formy celtyckiej ivos (skąd fr. if 'cis'), ale może również być przejęte od imienia św. Iwona.Imię...
Zobacz więcejJest to hiszpańska forma imienia Elżbieta (łac. Elisabetha). Może imię to pochodzić też od imienia biblijnej królowej Jezabel, Isabel (hebr. Izebel), żony Achaba. Imię Izabela występowało często w hiszpańskiej rodzinie królewskiej; nosiła je np. Izabela I Katolicka, królowa Kastylii, która pomogła Kolumbowi...
Zobacz więcejJest to imię męskie wywodzące się z rzymskiego cognomen Camillus, Casmillus. Jako wyraz pospolity camillus oznaczał 'pomocnika kapłana', a pierwotnie 'szlachetnego chłopca'. Cognomen to występowało w wielu rodach rzymskich. Od formy męskiej utworzono żeńską formę Camilla. Imię Kamil poświadczone jest...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia greckiego (Kósmas); wywodzi się od przymiotnika kósmios 'uporządkowany, porządny, cnotliwy', z sufiksem hipokorystycznym (spieszczającym). Przypuszczenia, że jest to spieszczenie jakiegoś dwuczłonowego imienia greckiego z pierwszym członem kósmos 'porządek' - nie da się udowodnić....
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się z rodowego cognomen jednej z gałęzi rodu Claudia. Najczęstszym praenomen w tym rodzie był Marcus, od którego Marcellus bezpośrednio się wywodzi (sufiks -ellus). Ród Marcelli był pierwotnie rodem plebejskim, a z czasem stał się patrycjuszowskim. Ze starożytności...
Zobacz więcejJest to imię pochodzenia łacińskiego (Marcellinus); wywodzi się z cognomen utworzonego od nomen gentilicium Marcelli (zob. MARCELI) za pomocą sufiksu -inus, który oznacza przynależność, pochodzenie. W Polsce znane od XI w. i mieszane bywa z Marcelim. Te same osoby (biskupi) wspominane są raz z imieniem...
Zobacz więcejJest to forma żeńska imienia MARCELIN. Obok imienia Marcelina jest też w użyciu imię MARCELA. W Polsce są to imiona rzadko spotykane, od których formą zdrobniałą jest Marcysia, Marcelka. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Marcellina, fr. Marcelline, niem. Marcellina, Marzeline, wł. Marcellina. Marcelina...
Zobacz więcejImię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa "gwiazda". Patronką tego imienia jest św. Stella, żyjąca w Galii w III wieku. Imię stało się znane już w XVI wieku za sprawą poety Sir Philipa Sidneya, który zbiór sonetów zatytułował -Astrophel and Stella-. Popularność zdobyło jednak dopiero...
Zobacz więcejJest to oboczna forma (skrócona) imienia UDALRYK. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Udelricus, Udalricus, Ulrichus, ang. Ulricck, fr. Ulric, hiszp. Ulderico, wł. Ulderico. Hagiografowie odnotowują siedmiu świętych, którzy nosili to lub podobne, bliskobrzmiące imię. Mimo ich nieporównywalnego znaczenia przedstawimy...
Zobacz więcejImię pochodzenia germańskiego, żeńska forma od męskiego ULRYK. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Udalrica, niem. Ulrike, wł. Ulrica. Ulryka Nisch. Urodziła się 18 września 1882 r. w Oberdorf -Mittelbiberach, w Szwabii Górnej. Ojciec był stajennym w miejscowym zamku, matka Klotylda Dettenrieder służącą w...
Zobacz więcej