Ursycyn

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od gentilicium Ursius utworzone sufiksem -icinus wskazującym na przynależność, pochodzenie lub na spieszczenie. Ursicinus to 'należący do Ursiusa' lub 'mały, kochany Ursius'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Ursicinus.

Ursycyn, męczennik z Illyricum. Był żołnierzem. Pochodził z Górnego Illyricum, z miejscowości Sibentum, a tę niektórzy starali się utożsamiać z Sibenikiem (Sebenico). W armii doszedł do stopnia trybuna. Oskarżony o hołdowanie chrześcijaństwu, postawiony został przed prefektem Arystydem. Sieczono go potem rózgami, w końcu skazano na ścięcie. Pogrzebem męczennika zajęła się matrona o imieniu Symplicja. Grecka pasja, która o tym wszystkim opowiada, zdradza jednak swe późne pochodzenie i zawiera chronologiczne sprzeczności. Wcześnie rozpowszechniony był kult męczennika i zawędrował także do Mediolanu, gdzie potem legenda z Ursycyna uczyniła lekarza z Rawenny, który śmierć za wiarę poniósł rzekomo za Nerona. Jest też wysoce prawdopodobne, że Ursycyn, biskup Sens, był nowym pomnożeniem kultu męczennika z Illyricum, który to kult mógł zawędrować do Galii. W synaksariach Ursycyn wspominany był 14 sierpnia, ale też 11, 15 i 27 tegoż miesiąca. Martyrologium Rzymskie przejęło pierwszą z tych dat.

Ursycyn (Ursacjusz), biskup Brescji. Był piątym lub szóstym biskupem tego miasta. O jego obecności na synodzie w Sardyce (343) świadczą Fragmenta operis św. Hilarego z Poitiers, a także wzmianka u św. Atanazego. Kiedy zmarł, nie wiemy. Potem wspominano go z dwoma innymi, z Faustynem i Filastriuszem. Pochowany został w kościele poza murami, ale w 1517 r. relikwie przeniesiono do kościoła św. Józefa. W 975 r. ich część zabrano do Canossy. Wspomnienie obchodzono 1 grudnia. Ostatnio, komasując świętych z Brescji, wspomnienie biskupa umieszczono z innymi pod dniem 20 kwietnia.

Ursycyn, biskup Pawii. Występuje też pod bliskobrzmiącymi imionami, które są może zniekształceniami, wprowadzonymi przez kopistów. Nie znamy niestety chronologii jego życia. Miał być szóstym z biskupów starożytnego miasta. Wedle niektórych rządził tam w latach 410-433, a zmarł 22 lipca. Jego relikwie miały być później przeniesione do kościoła św. Jana. Wspomnienie jeszcze w XIV stuleciu uświetniano uroczystą procesją.

Ursycyn, arcybiskup Rawenny. Był jednym z trzech, którzy na stolicy arcybiskupiej zasiadali między majem 521 r. a październikiem 546 r. Wedle Agnellusa, kronikarza biskupów Rawenny, miał rządzić tylko przez trzy lata i kilka miesięcy. Zmarł około 536 r., zapewne w dniu 9 października. On to zainicjował budowę bazyliki pod wezwaniem św. Apolinarego oraz kontynuował budowę kościoła ku czci św. Witalisa. Późniejsze legendy mówiły także o wizji, jakiej doznał, gdy ukazał mu się wspominany powyżej Ursycyn, męczennik. W 1900 r. odkryto fragmenty sarkofagu biskupa.

Ursycyn, biskup Cahors. Grzegorz z Tours w swej Historia Francorum opowiada, że po śmierci biskupa Mauriliusza na stolicę w Cahors wstąpił Ursycyn, refendarz Ultrogaty, wdowy po Childebercie I. Rządy w diecezji objął więc około 580 r. Około 584 r. biskup Rodez oskarżył go o to, że nieprawnie przyłączył do swej diecezji parafie należące do niego. Spór rozstrzygnięto na synodzie w Clermont (585-591). Okazało się wtedy, że oskarżenie nie było uzasadnione. Natomiast synod w Macon wydał na Ursycyna wyrok za popieranie Gundowalda, który spiskował przeciw Merowingom. Ursycyn miał przez trzy lata pokutować, nie golić brody, nie jeść mięsa i nie pić wina... Potem już biskupa nie spotykamy. Na synodzie paryskim z 614 r, był jego następca, Euzebiusz. Natomiast pierwsze świadectwa kultu Ursycyna pojawiły się dopiero w XII stuleciu. Wspominano go potem w dniu 13 lub 14 grudnia.

Ursycyn, eremita z Jury. Pierwsze ślady oddawanej mu czci pochodzą z ostatnich dziesiątek VII stulecia. W 675 r. opat German z Mo-tier-Grandval wybudował mianowicie kościół ku jego czci. Potem św. Wandregizyl stworzył tam osiedle pustelników. W VII stuleciu istniał też sarkofag świętego, który przyciągał jego czcicieli. Święty, a następnie kościół pod jego wezwaniem użyczył nazwy miastu Saint-Ursanne (Sankt-Ursitz) w Jurze Berneńskiej. Samo opactwo podlegało potem paryskiemu Saint-Germain-des-Pres, a w 1095 r. zamienione zostało na siedzibę kolegiaty. Nowy kościół w stylu romańsko-gotyckim wybudowano około 1200 r. Odnowiono go u progu naszego stulecia. Wspomnienie eremity obchodzono 20 grudnia.

Ursycyn, biskup Chur (Coire). Urodził się w rodzinie szlacheckiej, a wychował w klasztorze św. Lucjusza w Chur. Około 721 r. przyjął w Disentis habit benedyktyński. W dziewięć lat później został tam przeorem. Z pomocą biskupów Chur, Wiktora II i Wigiliusza, odnowił wtedy opactwo i wybudował kilka kościołów. W 754 r. obrano go biskupem Chur. Długo jednak na stolicy biskupiej nie zasiadał. Po czterech latach zrezygnował z niej i wrócił do macierzystego opactwa. Żył w nim odtąd jak zwykły mnich. Zmarł 2 października 760 r.