Ursyn

Jest to imię łacińskie, wtórne cognomen utworzone od pierwotnego Ursus 'niedźwiedź' za pomocą sufiksu -inus tworzącego przymiotniki dzierżawcze, a także zdrobnienia. Łac. ursus łączy się z grec. arktos, stind. rkash, celt. art - 'niedźwiedź'. Obok formy męskiej Ursinus była też forma żeńska Ursina (pol. Ursyna). Z historii polskiej kultury znamy Jana Ursyna (Johannes Ursinus) jednego z pierwszych humanistów w Polsce przeł. XV i XVI w. W latach 1488-1497 był profesorem Akademii Krakowskiej. Jest on autorem pierwszego w Polsce humanistycznego podręcznika pisania listów Modus epistolandi (1485-1522). Trzeba tu jednak dodać, że jego prawdziwe nazwisko brzmiało Baer lub Bar. Zlatynizował je on na Ursinus. Z doby oświecenia znamy Juliana Ursyna Niemcewicza, poetę i powieściopisarza, autora m. in. Powrotu posła, Śpiewów historycznych, powieści Dwaj panowie Sieciechowie. Od

imienia Ursyn pochodzą nazwy miejscowe Ursynów i Ursynowo.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ursinus, ang. Orson, Urson, fr. Ursin, niem. Ursin, Ursinus, Urs, ros. Ursin, wł. Ursino, Orso.

Ursyn, biskup Bourges. Był pierwszym, który zasiadał na tej stolicy. Żył około r. 300, a diecezją rządził przez lat 27. W Bourges miał wybudować kościół i sprowadzić doń relikwie św. Szczepana. Późny życiorys (z przełomu X i XI stulecia) rozwinął nieskładne wzmianki z pism Grzegorza z Tours i uczynił z Ursyna ucznia Pańskiego, towarzysza św. Piotra, uczestnika Ostatniej Wieczerzy, na której miał spełnić rolę lektora itd. Są to oczywiście fantastyczne pomysły, zredagowane dla uzasadnienia wczesnego pochodzenia stolic biskupich w Galii. Ursyn wspominany jest w martyrologium w dniu 9 listopada, ale jego dies natalis przypada prawdopodobnie na dzień 29 grudnia.