Walburga (Waldburga, Walpurga)
Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: wald- / walt- 'panować, władać' lub wal- 'pobojowisko' i -burg 'obrona, twierdza'. Na obszarze Niemiec występują skrócenia tego imienia: Burga, Walli, Wally.
Odpowiedniki obcojęz.: łac. Walburgis, Walburga, Waldburga, ang. Walburga, fr. Walburge, Vaubourg, niem. Walburg, Waldburga, Walpurga, Walpurgis.
W hagiografii germańskiej pojawiają się dwie postacie tego imienia. Tę, która była pierwszą ksienią klasztoru w Neuenheerse (Westfalia), założonego w 868 r., możemy tu pominąć: jej kult nie wyszedł właściwie poza mury klasztorne. Drugą była
Walburga (Waldburga, Walpurgis), ksieni z Heidenheim. Była córką Ryszarda, a siostrą świętych Wilibalda i Wunibalda. Urodziła się około 710 r. Wykształcenie otrzymała prawdopodobnie w klasztorze w Wimborne (południowa Anglia). Razem ze świętymi Liobą i Teklą została potem wezwana do pomocy w dziele misyjnym, którym na terenie Niemiec kierował Bonifacy. Przypuszcza się, że po burzliwej podróży zatrzymała się najpierw w Moguncji. Przebywała potem pod opieką Lioby w Tauberbischofsheim. Ksienią została w założonym przez brata klasztorze w Heidenheim. Kiedy w 761 r. Wunibald zmarł, objęła rządy w podwójnym opactwie. Opactwo stało się rychło żywotnym ośrodkiem pracy wychowawczej i dobroczynności. Zmarła 25 lutego 779 r. W 870 r. biskup Otkar przeniósł jej szczątki do Eichstätt i złożył w klasztorze, który nazwano jej imieniem. W 983 r. relikwie świętej otrzymały także klasztory w Monheim i w Furnes. Dzięki tym cząstkowym translacjom kult świętej rozszerzył się na Flandrię i północną Francję. Potem ośrodkami jej kultu były ponadto Walburg w Alzacji, Lamberg koło Ratyzbony, Ehrenbürg koło Bambergi, Alfen koło Paderborn, Sandweier koło Fryburga, Walburgisberg koło Weschnitz (Moguncja) itd. Jej imieniem szczycą się po dzień dzisiejszy liczne kościoły, klasztory i bractwa w Europie i w Ameryce. W krajach germańskich stała się jedną z najbardziej popularnych świętych niewiast. Czczono ją jako orędowniczkę w chorobach oczu i położnictwie, była patronką wieśniaków, opiekunką zwierząt domowych, owoców ziemi. Dodajmy jednak, że Noc Walpurgii, wywodząca się ze starej germańskiej sagi, nie ma nic wspólnego z naszą świętą. Nic też wspólnego z nią nie miał św. Azef, z którym Baroniusz umieścił ją pod dniem 1 maja; był to dzień upamiętniający translację jej relikwii. W nowym Martyrologium Rzymskim jest pod 25 lutego.