Wandalet

Jest to zromanizowana forma imienia germańskiego Wandolt / Wandelt, które składa się z członów: wand- / want- 'odwrócić, otoczyć się' i -old / -olt 'odważny, śmiały'. Można by je też interpretować jako zromanizowaną formę hipokorystyczną nazwy plemiennej Wandal 'człowiek z plemienia Wandalów'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang. Vandaletus, fr. Vandelet, wł. Vandaleto.

Wandalet, czczony w Langres. Należy do średniowiecznego hagiograficznego trio, w którym towarzyszy Florencjuszowi i Honoratowi. Owo połączenie wzięło się z błędnego zrozumienia starego zapisu, w którym sprawcami męczeństwa św. Florencjusza byli Wandalowie: z nazwy tej uczyniono imię osobowe i tak pojawił się, po raz pierwszy w 1649 r., Wandalet jako towarzysz Florencjusza. Honorat z kolei miał być świętym przeorem augustiańskiego klasztoru. -Świętego- Wandaleta wspominano podobno w dniu 27 października.