Wandregizel (Wandregizil)

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: wandr- 'obrócić, otoczyć się' i -gisal / -gisil 'potomek, latorośl' lub -gisel (giseler) 'poręczyciel, zakładnik'. Na gruncie romańskim element gisil uległ przekształceniu: gisil - gisle - gil(l)e, co dało w jęz. francuskim formę Vandrille, Wandrille.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Wandregiselus, Wandregisilus, Vandrillus, ang. Wandregisilus, fr. Wandrille, Wandregisille, Vandrille, niem. Wandregisel, Wandrillus, wł. Vandregisilo.

Wandregizil, opat z Fontenelle. Urodził się około 600 r. w pobliżu Verdun, w rodzinie frankońskich możnowładców. Rychło dostał się na dwór panujących. Przez krótki też czas żył w małżeństwie. W 629 r. został w Montfaucon mnichem. Wiódł następnie życie pustelnicze w górach Jury. Przebywał również w Bobbio i Romainmôtier. Swego marzenia, by odbyć pielgrzymkę do Irlandii, urzeczywistnić nie zdołał. Biskup Audomar udzielił mu święceń kapłańskich. Przebywając na terenie diecezji Rouen zapoznał się z żywymi tam tradycjami, zapoczątkowanymi w Luxeuil przez św. Kolumbana. Objął następnie urząd opata w Fontenelle. Jako taki w dużej mierze kierował się wspomnianymi tradycjami. Zmarł w Fontenelle 22 lipca 668 r. Klasztor od jego imienia nazwano potem Saint-Wandrille. Żywot napisał mnich współczesny świętemu.