Waning

Imię pochodzenia germańskiego, zdrobnienie sufiksem -ing skrócenia dwuczłonowych imion typu Wanbold, Wanibert, Wanfrid, czyli z pierwszym członem wan- 'słoneczny blask; piękność'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Waningus, Vaningus, fr. Vaninge, Waneng, niem. Waning, Waningus, wł. Vaningo.

Waning, fundator opactwa w Fécamp. Był hrabią Calais i przyjacielem króla Chlotara III. W żywych kontaktach pozostawał też ze św. Audoenem, biskupem Rouen. W porozumieniu z nimi ufundował w Fécamp opactwo. Św. Audoen konsekrował tam w 665 r. kościół. W kilka lat później w klasztorze więziono św. Leodegara, biskupa Autun. Przed upływem dwóch lat na rozkaz Ebroina zamordowano go w lasku pod Artois. Niektórzy z autorów napomykali o tym, że Waning przywdział habit mnisi, ale mało to prawdopodobne. Zmarł w 688 r. Pochowano go w ufundowanym przezeń klasztorze. W czasie najazdów Normanów relikwie przeniesiono do Ham. W diecezji Rouen wspomnienie Waninga obchodzi się 15 lutego, natomiast benedyktyni czczą go w dniu 9 stycznia.