Winebald

Jest oboczną formą imienia WUNIBALD.

Odpowiedniki obcojęz. łac. Winebaudus, Winebaldus, fr. Vinebaud, Vinebault, wł. Vinebaldo.

W Petits bollandistes (1858-1859), bezkrytycznym zbiorze, umieszczono jakiegoś Winebalda z Villeneuve-la-Lionne (Szampania), wspominanego rzekomo w dniu 1 kwietnia. Jest to postać z legendy, a jej kult miał charakter na wskroś lokalny. Z tego też powodu można ją tu pominąć. Drugiego ze świętych tego imienia przedstawimy w tym miejscu, a trzeciego pod hasłem Wunibald.

Winebald, opat z Troyes. Urodził się około 550 r. w rodzinie galloromańskiej. Gdy został kapłnem, usunął się do samotni, położonej w pobliżu Troyes. Oddał się tam surowej ascezie. Potem biskup Gallomagnus wezwał go do siebie, aby uzdrowił jednego z jego lektorów. Na życzenie biskupa osiadł wtedy w klasztorze Św. Lupusa. Około 580 r. obrano go tam opatem. U Chlotara II interweniował na rzecz uwięzionego Lupusa, biskupa z Sens. Zmarł w swoim klasztorze 6 kwietnia około 620 r. Jego pamiątka obchodzona była w różnych terminach. Obecnie wspomina się go w dniu 6 kwietnia (również w nowym Martyrologium Rzymskim).