Winok (Winnoc, Gwynnog)

Imię pochodzenia celtyckiego (bretońskiego): Gwynnog; złożone jest z członów: guyn- / guynn- 'biały, jasny' i -og / -oc 'wnuk'. Forma z Win- jest efektem germanizacji celtyckiego imienia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Winnocus, ang., niem. Winnoc, Gwynnoc, fr. Winoc, Winnoc, wł. Vinnoco.

Winok z Wormhoudt. Nie jest wykluczone, że należy go utożsamiać z założycielem klasztoru w Kornwalii. Późny żywot dopatruje się w nim jednego z młodych uczniów Bertyna, opata z Sithiu, zmarłego około 698 r. Pochodzili podobno z Bretanii. Posiadali wiele zalet i bardzo byli gorliwi, dlatego Bertyn wysłał ich na zakładanie nowego klasztoru. Skromne celki wybudowali wtedy w Wormhoudt (pod Dunkierką). Po śmierci towarzyszy Winok został tam przełożonym. Legenda opowiadała, że będąc starcem, nie chciał zwolnienia z pracy fizycznej i dlatego sam obsługiwał młyn klasztorny. Bóg sprawił jednak, że żarna obracały się same, a święty mógł się spokojnie oddawać kontemplacji. Zmarł 6 listopada około 715 r. Już w VIII wieku pojawia się w tekstach liturgicznych, a potem w Martyrologium Rzymskim. Około 900 r. jego ciało przeniesiono do Bergues, gdzie też powstało opactwo jego imienia. Obwołano go również patronem młynarzy.