Wulganiusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen Vulganius, którego bazę stanowi inne cognomen - Vulganus, od wyrazu pospolitego vulgus 'pospólstwo'.

Opowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Vulganius, fr. Vulgan, Vilgain, wł. Vulganio.

Zakładają niektórzy kult dwóch odrębnych świętych tego imienia. Sądzą inni, że te dwa kulty dotyczyły w gruncie rzeczy tej samej, słabo rozpoznanej postaci. Idziemy za tymi ostatnimi.

Wulganiusz, eremita z Lens. Jego żywot zredagowano w Saint-Ouen na polecenie opata Mikołaja (1042-1092), a więc w epoce bardzo odległej. Święty miał pochodzić z Anglii (Szkocji-) i być uczniem biskupa Canterbury. Gdy Duńczycy oblegli prymasowskie miasto, z murów przemówił do najeźdźców i wszystkich nawrócił. Dokonał potem wielu niezwykłych czynów, a gdy z tej racji często go nachodzono, za anielskim wskazaniem przeprawił się razem ze św. Kolumbanem na kontynent i w okolicach Thérouanne rozpoczął działalność ewangelizacyjną. W końcu jako rekluz osiadł w Arras. Balderyk z Cambrai w swej kronice twierdził, że kanonicy z Lens przechowywali jego relikwie. Tam, w Arras i w Rouen jego wspomnienie obchodzono 2 listopada. Natomiast w Montrelet i w Saint-Riquier tego samego dnia wspominano eremitę, o którym Hariulf w żywocie św. Madelgizyla mówił jako o świętym. Relikwie tego ostatniego przechowywane były rzekomo w opactwie Saint-Valéry-sur-Somme. Sądzą niektórzy, że była to postać odrębna. O przeciwnej supozycji mówiliśmy we wstępie.