Abp Wojda objął posługę metropolity białostockiego

Ks. Tadeusz Wojda przyjął święcenia biskupie i objął posługę arcybiskupa metropolity białostockiego. W Białymstoku trwają uroczystości ingresu.

Po hymnie do Ducha Świętego, ks. prał. Józef Wiśniewski, prepozyt Kapituły Krypniańskiej zwrócił się z prośbą do głównego szafarza, kard. Fernando Filoniego o udzielenie święceń biskupich ks. Tadeuszowi Wojdzie SAC.

Następnie bp Henryk Ciereszko odczytał bullę papieską zawierającą nominację biskupią. Po odczytaniu tego dokumentu, elekt, który miał otrzymać święcenia biskupie, odpowiedział na pytania zadane mu przez głównego szafarza tego sakramentu. W ten sposób publicznie wyraził on wolę przyjęcia święceń oraz zobowiązał się do pełnienia swego posługiwania zgodnie z wolą Chrystusa i Kościoła, w jedności z innymi biskupami i pod zwierzchnictwem następcy św. Piotra.

<<Przewodniczący KEP wysłał życzenia do nowego arcybiskupa>>

Śpiewając litanię do Wszystkich Świętych obecni w archikatedrze modlili za elekta, który, na znak pokory przed Bogiem i wobec ludzi padł na twarz i zachował tę postawę podczas całej modlitwy.

Istotnym momentem święceń jest nałożenie rąk. Gest ten, wywodzący się z czasów apostolskich, oznacza przekazanie darów Ducha Świętego, jakie dokonuje się w sakramencie święceń. Ręce na głowę abp. Wojdy, po szafarzach święceń, nakładali wszyscy obecni biskupi, co jest znakiem włączenia wyświęcanego do Kolegium Apostolskiego.

Po nałożeniu rąk została odśpiewana modlitwa święceń, której treść ukazuje biskupa jako pasterza Kościoła. Podczas modlitwy dwaj diakoni trzymali nad głową elekta otwartą księgę Ewangelii na znak, że biskup jest sługą i Głosicielem Dobrej Nowiny Chrystusa.

Następnie miało miejsce namaszczenie głowy nowo wyświęconego biskupa olejem Krzyżma świętego. Oznacza to szczególne podobieństwo do Chrystusa, Mesjasza, czyli namaszczonego przez Boga, a przez to daje udział w najwyższym Chrystusowym kapłaństwie i powołaniu do zbawczego posługiwania w Chrystusowym Kościele.

Nowo wyświeconemu biskupowi została przekazana księga Ewangelii oraz nałożone zostały insygnia biskupie: pierścień, który wyraża oblubieńczą więź biskupa z Kościołem lokalnym i mitra, jako znak powołania do świętości.

Wręczony mu został pastorał, oznaczający władzę pasterską. Pastorał wręczony przez ks. abpa Edwarda Ozorowskiego włączył nowego arcybiskupa w spuściznę historyczną archidiecezji wileńskiej i archidiecezji białostockiej, która jest jej kontynuacją. Następnie nowy arcybiskup białostocki zajął miejsce na swojej katedrze.

Pocałunek pokoju, który nowo wyświęcony biskup otrzymał od wszystkich obecnych biskupów oznacza włączenie do kolegium biskupów.

Po objęciu przez biskupa katedry wyrazy czci i szacunku, tzw. homagium złożyli mu jego najbliżsi współpracownicy: biskup pomocniczy, przedstawiciele duchowieństwa (prepozyci Kapituł, pracownicy Kurii, proboszczów, wikariuszy, księży emerytów, księży zakonnych, diakon, przedstawicielki żeńskich zgromadzeń zakonnych) i wierni świeccy.