Episkopat: towarzyszenie rozwodnikom to najpilniejsze zadanie Kościoła w Polsce

Uważam,że kierunek jaki zaproponował papież jest ratunkiem i uzdrowieniem nie tylko dla rozwodników w ponownych związkach ale dla samego Koscioła i duchowieństwa. Większy nacisk na indywidualne poznanie i towarzyszenie w miejsce szafowania Sakramentów każdemu kto się doń ustawi,zamiast masówki. Sakrament bez problemu otrzymują ludzie szydercy,całkowicie i świadomie negujący nauczanie i wymogi stawiane dla małżeństwa sakramentalnego.Na przykład ludzie,kórzyz  góry zakładają,że małżeństwo nie musi być trwałą wspólnotą na dobre i złe ,którzy zakładają z góry,że będą unikać poczęcia,zasiewać w łonie małżeństwa zło antykoncepcji-taka jest kondycja i mentalność wielu młodych,którzy idą bo tradycja i piękna oprawa,której nie gwarantuje ślub cywilny.Skoro płacą i chcą to im się należy?Problem rozwodników nie wziąl się samz  siebie,Kościół ma w tym swoje zasługi a problem takich osób jak w soczewce pokazuje choroby samego Kościoła.Problemy te zauważył Sobór watykański 2,wskazując na niewystarczające przygotowanie młodych do małżeństwa,znam księży,ktorzy całkiem ,,odpuścili sobie"nauki przedmałżeńskie,które i tak są zbyt symboliczne.Kto bierze odpowiedzialność za tak zawarte małżeństwa? 

Logika Ewangelii naszego Pana Jezusa Chrystusa :Nie potrzebują lekarza zdrowi lecz ci,kórzy się źle mają. Jest też bardzo wymowna przypowieść o pasterzu,który zawsze poszukuje JEDNEJ zagubionej owcy,jest gotów pozostawić tymczasowo stado.Zapraszam na stronę na FB,,Niesakramentali szukający Boga-zapis przeżyć",odwiedź nas i pozostaw Twój ślad. I pamiętaj ,,Bóg trzciny nadłamanej nie złamie,knotka tlejącego się nie zgasi"

Niezliczone tłumy rozwodników szturmują bramy Kościoła w Polsce domagając się towarzyszenia w ciężkim obowiązku cudzołożenia. Brzemię odpowiedzialności wprost przygniata nieszczęśników walczących wytrwale o przetrwanie swych nowych związków. I nie tylko o to, oni walczą o nową twarz Kościoła,są jutrzenką odrodzenia, nadzieją na Kościół Praw Człowieka.

Niestestety, niestety. Teraz trzeba wielkiej odwagi hierarchów, aby nie stanąć po stronie herezji. Co za czasy!

Wydaje się, iż polscy biskupi mają nie lada dylemat i za wszelką cenę odwlekają samokreślenie się, jako konferencja Episkopatu Polski. Bo są między młodem a kowadłem. Jak z jednej strony pozostać wiernymi nauczaniu św. Jana Pawła II, zachować doktrynę o nierozerwalności małżeństwa, o grzechu cudzołóstwa, o grzechu ciężkim, itp., a z drugiej strony jak potwierdzić, że jest się z Papieżem Franciszkiem, który potwierdził, iż rozwiązanie konferencji biskupów argentyńskich jest poprawne i zgodne z ideą AL. Bo albo jest tak jak mówi kard. Muller, albo tak jak podają do wierzenia swoim wiernym biskupi Argentyny, Niemiec, Malty i Belgii, i.... zobaczymy kto następny. Wiją się więc jak piskorz, oddalają określenie stanowiska. A może (oby nie!) w samym Episkopacie są już silne naciski, by pójść za tymi episkopatami? Przyszłość pokaże. Zagdzam się z komentrzem TomaszL, "szkoda czasu na"... 

Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii.  Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam ktoś głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście – niech będzie przeklęty!  (Ga, 1, 6-9)

"Towarzyszenie tym, którym pierwsze małżeństwo się nie udało, z różnych powodów, rozpadło się i weszli w kolejne związki, jest być może najpilniejszym zadaniem dla Kościoła w Polsce" Zgoda, dziś nie warto już walczyć o ratowanie małżeństwa, szkoda czasu na towarzyszenie małzonkom w kryzysie. Zbyt dużo wysiłku trzeba włożyć w przekonywanie iż rozwód nigdy nie jest wyjściem z sytuacji.  ​Szkoda też czasu na towarzyszenie tym, co mimo rozwodu są wierni swym małżonkom. Szkoda czasu na pomoc dla porzuconych żon, zdradzonych mężów. ​Dziś najważneijsze jest towarzyszenie tym, co już sobie życie ułozyli, a do szczęścia brakuje im jedynie przystępownaia do Komunii św.