Kard. Ryś: rozpacz co do siebie samego jest formą pychy

– Są ludzie, którzy mówią o samych sobie, że są strasznie ciężkimi grzesznikami. I za tym kryje się pycha. Rozpacz co do siebie samego jest formą pychy. Pokora jest stosunkiem do drugiego – mówił kard. Grzegorz Ryś w środę 1 października podczas odpustu w łódzkim Karmelu ss. Karmelitanek Bosych.

W Karmelu ss. Karmelitanek Bosych odbył się odpust ku czci św. Teresy od Dzieciatka Jezus. Sumie odpustowej celebrowanej w kościele klasztornym przewodniczył i kazanie wygłosił kardynał Grzegorz Ryś.

Po czym poznać, że Bóg króluje?

W homilii – komentując fragment Ewangelii – metropolita łódzki zauważył, że można wyciągnąć pytanie do medytacji, skierowane do Sióstr Karmelitanek: czy wasza wspólnota jest miejscem, gdzie Bóg króluje? Możemy zapytać Kalkutek, czy we wspólnocie Kalkutek Pan Bóg jest królem? Możemy zapytać Służebniczek, możemy zapytać was wszystkich, którzy tworzycie tu jakąś wspólnotę modlitwy. Możecie zapytać mnie o całą naszą diecezję, czy nasza diecezja jest przestrzenią, gdzie Bóg króluje? Po czym byłoby to poznać? – pytał kard. Ryś.

– Dzisiaj Ewangelia mówi wyraźnie, to można poznać po stosunku do najmniejszych. W tym osiemnastym rozdziale bardzo dużo Jezus mówi o tych, którzy są najmniejsi. Ciekawe, że prawie nic nie mówi o tych, którzy są najwięksi. (...) Tak naprawdę w Kościele zawsze najmniejszy był grzesznik. – podkreślił hierarcha.

– Zobaczcie, jak Pan Jezus odwraca porządek. My jak myślimy o jakiejś wspólnocie, to zawsze się zastanawiamy, kto nią rządzi, kto tam jest największy, a Jezus mówi: nie patrzcie na największego, patrzcie kto tam jest najmniejszy. Dlatego, że On się utożsamia z tym, kto jest najmniejszy. Kto jest najważniejszy w Kościele, w każdej wspólnocie? Najważniejszy jest Jezus. Tylko gdzie jest ten Jezus? On sam do nas mówi dzisiaj, że jest w tym, który jest najmniejszy, a nie w tym, który jest największy. Odnajdujecie się w tym? – tłumaczył kaznodzieja.

Czym jest prawdziwa pokora?

– Pan Jezus zaleca nam postawę, która się nazywa pokora. Pokora to nie jest stosunek do siebie samego. Pokora to jest stosunek do drugich. Nie w tym, co myślę sam o sobie. Są ludzie, którzy mówią o samych sobie, że są strasznie ciężkimi grzesznikami. I za tym kryje się pycha. Rozpacz co do siebie samego jest formą pychy. Pokora jest stosunkiem do drugiego. Pokora i pycha to są bardzo poważne rzeczy.

– Tomasz Merton jak kończył ten swój namysł nad pokorą i pychą, to mówił, że pyszałek się nigdy nie poczuje szczęśliwy w niebie, bo w niebie nigdy nie będzie takich, którzy są gorsi od niego i mniej szczęśliwi od niego. No i jak tu być szczęśliwym, jak nie ma nikogo nieszczęśliwego – zaznaczył kaznodzieja.

Święcenie róż we wspomnienie św. Teresy

Jest już tradycją, że we wspomnienie św. Teresy po liturgii święci się płatki róż, które następnie wierni zabierają ze sobą do domu. Tradycja błogosławieństwa róż nawiązuje do słów Małej – Wielkiej Świętej, która mówił, że po swojej nie będzie odpoczywać w niebie, i że będzie spuszczać deszcz róż na ziemię.

Klasztor ss. Karmelitanek Bosych w Łodzi, został założony przez Karmelitanki przemyskie 10 maja 1928 r. Budynek klasztorny wybudowano w latach 1933-35, natomiast budowa kościoła trwała z przerwami od 1939 do 1952 roku. Siostry przebywają za tzw. klauzurą papieską, prowadząc życie w ukryciu przed światem oddając się modlitwie i pokucie.

Źródło: Ks. Paweł Kłys / archidiecezja.lodz.pl / tk