#pokora

Pokora często kojarzy się ze słabością, umniejszaniem siebie lub cichym wycofaniem. Tymczasem chrześcijańskie rozumienie pokory jest zupełnie inne: to życie w prawdzie o sobie, wolne zarówno od pychy, jak i od fałszywego uniżenia. Ta seria tekstów pokazuje, czym pokora naprawdę jest, co nią nie jest, jakie zachowania zdradzają jej brak i jak odróżnić autentyczną postawę od jej pozorów. To zaproszenie do szczerego spojrzenia na siebie i głębszej duchowej pracy.

– Są ludzie, którzy mówią o samych sobie, że są strasznie ciężkimi grzesznikami. I za tym kryje się pycha. Rozpacz co do siebie samego jest formą pychy. Pokora jest stosunkiem do drugiego – mówił kard. Grzegorz Ryś w środę 1 października podczas odpustu w łódzkim Karmelu ss. Karmelitanek Bosych.

Podczas Światowych Dni Młodzieży w 2016 roku Papież Franciszek mieszkał w pałacu biskupim przy ul. Franciszkańskiej 3. Każdego ranka wstawał o świcie, kiedy jeszcze wszyscy spali, chodził po korytarzu i się modlił. Brał swoje ubrania, skarpetki do łazienki i tam je prał – mówił kard. Stanisław Dziwisz w rozmowie z Vatican News.

Gdy czytam życiorysy świętych, widzę, jak bardzo byli pokorni: niektórzy wobec surowych spowiedników, inni w stosunku do nierozumiejących ich dostojników Kościoła, a większość przede wszystkim w obliczu swoich wad i słabości. Tak wysoce wyśrubowane przykłady potrafią zniechęcić i obudzić we mnie poczucie, że w ten sposób nie da się żyć. Nie potrafię przecież aż tak bardzo się uniżyć. W moim kręceniu się wokół własnej osi nie znajduję na to miejsca. Czy aby na pewno tak jest?

Pokora to temat, który w siódmym odcinku "Męskiego Punktu Widzenia" poruszają Tomasz Kopański i Łukasz Sośniak SJ. Twórcy podcastu wyjaśniają, dlaczego mężczyzna pokorny jest tak naprawdę człowiekiem wewnętrznie silnym.

Chcesz być doskonały? Idź drogą pokory! Ona jest „bramą wejściową do wszystkich cnót” – stwierdził papież podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Swoją katechezę, która kończy cykl poświęcony wadom i cnotom poświęcił na omówienie tej cnoty. Pokora nie należy, co prawda, do siedmiu cnót kardynalnych i teologalnych, ale stanowi podstawę życia chrześcijańskiego.

- Nawet człowiek bardzo pobożny może grzeszyć pychą, która przejawia się w dumie ze swojej relacji z Panem Bogiem, pobożności, regularnej modlitwy, spowiedzi, co buduje u niego takie przeświadczenie, że dzięki temu jest lepszy od sąsiada, który nie modli się wcale. A stąd już tylko krok do jakiejś wyniosłości czy pogardy, arogancji - mówi ks. Teodor Sawielewicz w rozmowie z KAI. 

Gdy dopada cię poczucie, że nawet gdy modlisz się i pościsz, to niewiele się w twoim życiu zmienia, módl się tą małą modlitwą, którą modlił się ojciec Pio.

Wielki Post to doskonała okazja, aby sięgnąć do klasyki duchowości, która choć niekiedy przemawia archaicznym językiem, przekazuje jednak prawdy niezmiennie i oferuje bardzo pożyteczne rady odnoszące się do życia duchowego. Jednym z takich klasycznych dzieł jest książeczka "O naśladowaniu Chrystusa" Tomasza a Kempis, zmarłego w 1471 roku niemieckiego kanonika regularnego, teologa i mistyka. Dzieło to miało niebagatelne znaczenie w kształtowaniu duchowej sylwetki św. Ignacego Loyoli, ale było też ulubioną lekturą wielu innych znakomitych postaci świata chrześcijańskiego. Wiele zawartych w nim refleksji i uwag nic nie straciło ze swej aktualności.

Jeżeli ktoś nigdy nie przeżył nic trudnego, jeżeli nigdy nie został w żaden sposób poniżony lub upokorzony, nigdy nie cierpiał, to nie zrozumie do końca tego, który właśnie przeżywa tak trudne doświadczenie. Jakoś intuicyjnie czujemy, że nie możemy z naszą słabością przyjść do takiego człowieka, bo wydaje się nam, że nie może nas zrozumieć - pisze ks. Krzysztof Porosło. Czy Bóg może mieć jakieś słabości? Wyjaśniamy to w drugim odcinku cyklu "Tajemnice Adwentu", przygotowanego dla was na #Adwent2022. 

Od niej zaczyna się w życiu duchowym wszystko, co złe, dlatego też w klasyfikacji wad głównych zajmuje ona pierwsze miejsce. To właśnie pycha była grzechem pierwszych ludzi. Z kolei pokora jest kluczem do wytrwałości w wierze, bo pokazuje człowiekowi jego niewystarczalność, ale prowadzi także do źródła siły, jakim jest Bóg.

"Jeżeli ktoś stwierdzi lub pomyśli o sobie: «Jestem pokorny» - to właśnie w tym momencie już nie jest. Pokorę inni widzą, my nie" - pisze Krzysztof Pałys OP w książce "Hewel. Wszystko jest ulotne oprócz Boga". Autor dzieli się w niej swoimi myślami, przywołuje teksty mistrzów duchowych, rozważa reguły życia duchowego i pochyla się nad prawdami życiowymi.

- Jeśli nie porzucimy naszych roszczeń, naszych próżności, naszej zawziętości, naszego dążenia do bycia pierwszymi, może przydarzy nam się czcić kogoś lub coś w życiu, ale nie będzie to Pan! Jeśli natomiast porzucimy nasze roszczenia do samowystarczalności, jeśli uczynimy siebie małymi wewnętrznie, wtedy na nowo odkryjemy cud adoracji Jezusa. Ponieważ adoracja wymaga pokory serca - powiedział papież w rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański” 6 stycznia, w uroczystość Objawienia Pańskiego.

"Jeśli ktoś chce wejść z Ziemi do Nieba, wchodzi właśnie po niej" - mówi opat. Ta drabina ma 12. stopni i... kształt okręgu. Czym jest?

Jeżeli zrozumiemy, że Kościół i Synod to ta sama rzeczywistość, gdyż Kościół nie jest niczym innym jak wspólnym kroczeniem Ludu Bożego na spotkanie z Panem, to zrozumiemy także, że w Kościele nikt nie może „wynosić się” nad innych. Przeciwnie, w Kościele potrzebni są ci, którzy „się uniżą”, aby mogli oddać się na służbę braciom. Opinię tę wyraził prosekretarz Synodu Biskupów.

Wyobrażamy sobie, że pokora to uniżenie. Tymczasem uniżenie - w takim sensie, jak my to często rozumiemy - jest pychą.

To po prostu zbiór bezcennych wskazówek. Dowiedz się, co jest podstawą dobrego, szczęśliwego życia i jak wprowadzić to w praktykę codzienności.

- Jest ona czymś, co odrzuca Pana Boga. Sprawia, że On ma w jakimś stopniu "związane ręce". Jak sobie poradzić z tym grzechem? - podpowiada Marcin Zieliński.

Przyjrzyj się im dokładnie i sprawdź, czy któreś nie występuje u ciebie. Naszym zdaniem numer 10 to szczególnie trudna sprawa.

Prawdziwa wiara to świadomość, że wszystko co mam jest zasługą Bożej Miłości, a nie moją. Pokora nie oznacza, iż "przepraszam, że żyję". Oznacza po prostu, że staję w prawdzie.

{{ article.description }}