Co robić, kiedy emocje dadzą nam po gębie?

Mam podobne przemyślenia, choć moja diagnoza nie określała terminu opuszczenia tego świata. Mimo to wciąż się bałam, tracąc życie na przeżywanie lęku. Tymczasem to nie od nas zależy, kiedy umrzemy, ale my decydujemy o tym, jak będzie wyglądało życie, każda jego chwila. Pomogła mi oczywście modlitwa (także "modlitwa o cud" od Sióstr Bernardynek z Krakowa, w której dopiero niedawno dostrzegłam tak istotną prośbę: "odmień mnie"), ale także terapia simontonowska, która nie tylko mnie, ale i innych uczestników wprowadzała w rozuminie trudnej wypowiedzi Simontona, iż "rak jest przesłaniem miłości". Dziś właśnie tak to widzę.

nie powinno przeszkadzac w umieraniu.

.. to zawsze są moje lęki i oczekiwania... które odwracają mnie od bycia tu i teraz... czyli tak naprawdę od życia :)